Obese: Wendy goes Sonja

Het lijkt de TV dokter geen pretje om 270 kilo te wegen. Dan tors je bij iedere stap toch al snel een persoon of twee aan extra lichaamsgewicht met je mee. Als je het haar gisteren had gevraagd, leek het haar echter een nog veel grotere verschrikking om oprecht te proberen dit overgewicht kwijt te raken onder het toeziend oog van een berkentwijgje als Wendy van Dijk. Zij had volgens de persberichten immers zelf  aangegeven dit programma uit nieuwsgierigheid te willen presenteren.
Dat riekt naar aapjes kijken.

Nu moet gezegd dat Wendy van Dijk bij de TV dokter altijd al op een dun randje heeft gebalanceerd. Ze lijkt oprecht, maar niet zo zuiver op de graat als een Yvon Jaspers of een Anita Witzier. Die zou de TV dokter direct vertrouwen. Bij Wendy... is er toch altijd sprake van een vreemd soort idiopathische jeuk.
De grote vraag was dan ook: Kan iemand van formaat Wendy (ze weegt maximaal 56 kilo, leren we later tijdens de eerste uitzending), met geen grammetje vet teveel, echt oprecht meeleven met een man als Danny? Of stijgt Wendy boven zichzelf uit en gaat zij met 'Obese' op weg naar de zoveelste Televizier-Ring?


In de Verenigde Staten bestaat 'Obese' onder de noemer 'Extreme Makeover: Weight Loss Edition'. Waar ze in EM:Home Edition slechts een week nodig hebben om een huis met de grond gelijk te maken en weer tot aan de nok toe op te bouwen (wat helaas meer zegt over de kwaliteit van het gemiddelde Amerikaanse huis, maar dat terzijde) laat een lichaam zich niet zo snel re-modelen. De kandidaten aan dit programma worden dan ook een jaar lang gevolgd.
De presentator van EM: WLE is Chris Powell. Hij is, kort samengevat, de Tony Little van 2011. Zo'n "I am high on my own endorphines" springerig figuur. Altijd optimistisch en boordevol energie. Na vijf minuten ben je er doodmoe van en dan zit je alleen nog maar op de bank te kijken. Aan het begin van de uitzending weeg Chris zijn kandidaat op een soort industriële weegschaal ergens op een donker loading dock, omdat er geen normale weegschaal is die het gewicht aankan. Daarna leert hij ze sporten en eten. Van dat laatste krijg je nou nooit de exacte details, want Chris is behalve personal trainer ook uitvinder van het Stax Nutrition System en daar moet hij natuurlijk wel geld aan blijven verdienen. Bij thuiskomst van een eerste trainingsweekend met Chris, blijken alle meubels uit de woonkamer van de kandidaat verwijderd en vervangen door allerhande martelapparatuur. Alleen heet zo'n collectie als je je er vrijwillig aan onderwerpt dan een 'home gym'. Elke drie maanden laat Chris dan zijn neus zien, en natuurlijk schreeuwt hij bij iedere inzinking en met het nodige Amerikaanse enthousiasme weet hij de re-modeling vervolgens weer vlot te trekken.

Kan Wendy van Dijk wat Chris Powell doet? Door zo'n testosteronkanon met spierballen laat je je nog wel inspireren en op de kop zitten. Maar zo'n Wendy van Dijk maai je als volwassen kerel van tegen de 300 kilo toch gewoon opzij?

Gelukkig bleek het Nederlandse concept van 'Obese' iets aangepast en de TV dokter moest toegeven: Dat pakte goed uit.

Kennelijk hadden zich 400 mensen opgegeven om mee te mogen doen. Daarvan zijn er uiteindelijk slechts 6 geselecteerd en de eerste gelukkige was Danny. Voorheen blonde surf dude met een sixpack om U tegen te zeggen, nu een ondernemer van 270 kilo. Bij het zien van de foto's van vroeger snap je eigenlijk meteen Wendy's nieuwsgierigheid: Hoe heeft het bij deze man zover kunnen komen?

Al snel blijkt dat de Nederlandse versie van Obese wat eerlijker is dan de Amerikaanse. Minder mooi. Rauwer. Meer vlees in beeld. Alleen het eerste shot al, van Danny die op bed hijgend probeert zijn teennagels te knippen. Je kunt je voorstellen dat iemand er geen heil meer in ziet als hij zijn eigen voeten niet meer kan aanraken. In de komende 300 dagen moet Danny intensief (dat is een eufemisme voor twee uur per dag) sporten en gezond eten.

Wat volgt houdt het midden tussen het registreren van een afvalproces en eerlijke human interest. Waarin niet alleen Danny's eetpatroon en vorige afvalpogingen de revue passeren ("Als je een verslaafde over drugs hoort praten - dat ben ik ook"), maar ook zijn mislukte huwelijk en het feit dat hij een binnenvetter is die zijn problemen liever weg-eet dan bespreekt (wel een heel typisch Oprah gevalletje). Lieve ouders. Lieve ex.

We beginnen met een intensief trainingsweekend in Den Haag. Danny stapt in de auto en nu blijkt dat hij niet eens een gordel om kan. Of hij wel eens bekeurd wordt, wil Wendy weten. Ja, maar daar lult hij zich met een zielig verhaal vaak uit. Wendy scoort haar eerste punten bij de TV dokter: "Gewoon bekeuren die hap!"
In de hofstad aangekomen, ontmoeten we bij Hotel Des Indes de Chris Powell van Nederland: Oud bokskampioen Radmilo Soda. Hij gaat Danny eerst wegen. Het feit dat dat in Hotel Des Indes gebeurt, komt alvast wat respectabeler over dan die donkere loods in de Verenigde Staten. Weliswaar moet ook Danny op een speciale weegschaal, maar deze staat tenminste gewoon in de gang van het luxe hotel geparkeerd. Radmilo lijkt verder met beide benen op de grond te staan. Niet zo intimiderend en godzijdank ook niet zo'n hyper stuitergeval.

We volgen zwemsessies, en een eerste training buiten op het Lange Voorhout ("In front of iedereen, de schaamte voorbij"). Waar Chris Powell de kandidaten altijd door hun eerste inzinking heenschreeuwt, komt Danny hier zelf tot de ontdekking dat hij moet doorzetten. Wat een verademing.

Na het eerste trainingsweekend moet Danny in 90 dagen 50 kilo kwijt zien te raken. Bij thuiskomst (Danny woont trouwens in een geweldig mooi loft-achtig appartement in Vlaardingen. Zo te zien gaat alles op zijn werk in elk geval naar wens. Maar dat terzijde) blijkt ook zijn huis te zijn aangepast: De keuken is heringericht met juicers en blenders en fruit en groente. De martelkamer home gym is gelukkig een beetje weggestopt. Maar misschien is dat geluk hebben, omdat zijn woning nu eenmaal wat groter is dan het gemiddelde Amerikaanse appartement.
Danny krijgt ook een eigen personal trainer in Vlaardingen. Ze heet Wieteke en ze lijkt in eerste instantie een beetje geïntimideerd door zoveel Danny. Maar ze krijgt hem al snel in beweging.

Bijna moeiteloos haalt hij zijn eerste target. En na nog eens 90 dagen ook het tweede. Zijn lijf sputtert weliswaar tegen, maar ondanks de pijn traint Danny gewoon door. Vanwege galstenen wordt hij opgenomen in het ziekenhuis.
Na 120 dagen komt Wendy weer eens op bezoek. Haar stylist had een dagje vrij en dus verschijnt ze in een vieze grauwe legging en dito hemdje. Charmant is anders, en ook niet zo aardig naar een flubberende kandidaat toe, vindt de TV dokter. Maar ja, je kunt niet met alles rekening houden. Langzaam komt het echte probleem van Danny bovendrijven: hij kropt alles op en schiet door in extremen. Als een ware huis-tuin-en-keukenpsycholoog weet Wendy eruit te trekken dat hij een binnenvetter is ("Daar loert wel een stukje gevaar. We mogen jou alleen zien als het goed met je gaat").

Als Danny 100 kilo kwijt is gaat het hele team (Radmilo, Wieteke, Wendy en Danny) surfen. Danny zelf past nog niet in een wetsuit, maar de rest kan zo naar Hawaii. Voor het complete Baywatch shot hebben ze zelfs surfleraar Freek zover gekregen om met ontbloot bovenlijf en afgestroopte wetsuite door het beeld te lopen. Dankjewel, Freek.

Wendy's vrees wordt bevestigd: Danny slaat volledig door. Hij traint 5 uur per dag en lijkt verslaafd te zijn geraakt aan sporten. Hij gaat door zijn grenzen heen en eet alleen nog maar groente, fruit en eiwitten. "Niet gezond met zo'n intensief sportschema!" bezweert de stem van Wendy ons in een voice over. Tsja, jij zit er met camera's bovenop, hou hem tegen dan!
Gelukkig grijpt Wieteke in. Zij dwingt hem een rustdag te pakken. Hier hadden de spierbundels en tough attitude van Chris Powell misschien een verschil kunnen maken, want Danny (die inmiddels onherkenbaar is veranderd, zo veel vallen ze bij Chris volgens de TV dokter nooit af) luistert niet en sport gewoon door. Nee, Danny is met zijn kilo's ook een stuk aangenaam karakter kwijt geraakt. Hij is er, bot gezegd, geen leuker mens door geworden.
Genoeg is genoeg en dus komt Radmilo langs voor een goed gesprek. Hij maakt zich zorgen. Dat snapt Danny niet ("Ik voel met geweldig!"). Radmilo spreekt uit wat de kijker ook al wel doorheeft: Danny heeft zijn extreme eetgedrag nu veranderd in extreem sportgedrag - en dat is zijn echte probleem: het zal nog moeilijk worden om dat extreme gedrag kwijt te raken.

Na de bezwerende woorden van Radmilo dat hij met vijf uur trainen per dag zijn lichaam naar de kloten helpt ("Niet eens een topsporter doet dat"), neemt Danny eindelijk meer rust. Hij nodigt vrienden uit op het eten, lucht zijn hart over zijn stukgelopen huwelijk met Debbie en gaat daarna naar de plastisch chirurg. Daar volgen confronterende close-ups van de overtollige huid die Danny met zich meetorst (al vond de TV dokter de aanblik van de knokige schouders die daar bovenuit staken en de strakke wilde blik in Danny's ogen verontrustender). Benen, buik, armen, borst. Dat worden vier operaties en dat kan pas als hij een jaar op hetzelfde gewicht blijft.

De TV dokter hoopt dan ook dat hij het volhoudt. Zij vraagt zich echter wel af wat de nazorg is bij televisie programma's als deze. Wendy's nieuwsgierigheid is misschien inmiddels bedwongen, maar die van de TV dokter steekt nu pas goed de kop op. Want een beetje doorgoogelen leert dat zelfs het eerste succesgeval van Chris Powell (dat hem op de kaart zette en het begin van zijn carrière als weight loss guru betekende) er inmiddels de nodige kilo's weer aangeplakt heeft zitten. En ook hij was "aan het eind" zo'n fanatieke afgetrainde sport-afficionado.
Zij hoopt dan ook dat Reinout Oerlemans volgend jaar gewoon met een "Hoe is het nu met...." komt. Desnoods gepresenteerd door Wendy van Dijk.