Keek op de Week

Nog 23 dagen!

De TV dokter voelt zich als Gert-Jan Dröge aan het einde van een aflevering Glamourland. Het was een enerverende week. Vol hoogte- en dieptepunten. 's Avonds de verwarming nog aan tegen de vrieskou, overdag wandelen in de voorzichtige lentezon. Er moeten wat zaken op een rijtje worden gezet in het hoofd van de TV dokter en hoewel dat op zich al genoeg besognes gaf, drong zich ook nog eens de vraag 'waar moet het heen met de wereld' op.

Aanstichter van deze existentiële contemplatie was de VPRO, die zich deze week verlaagde tot 'UploadTV' (een programma waarvan je stiekem bleef hopen dat het een grap was, omdat het niets meer om het lijf had dan het vertonen van een partij You Tube filmpjes die vervolgens becommentarieerd werden door mensen die weinig enerverends te melden hadden). Daartegenover stond dat het grootste moment van bezinning ook van de VPRO kwam, in de vorm van een schitterende Tegenlicht aflevering met de titel 'Overvloed'. Een filosofisch hoogtepunt, dat de rest van de week stof tot nadenken verschafte.

Kijk en oordeel zelf:

Het begint wat te-mooi-om-waar-te-zijn, met de introductie van Peter Diamandis die gelooft dat elk probleem oplosbaar is en dat de wereld in de nabije toekomst alleen maar mooier gaat worden. Dat dacht de TV dokter ook, toen zij nog spannende boeken over de ruimtevaart en exotische space kolonies uit de bibliotheek leende. Maar in de huidige tijden van crisis, waarin je banksaldo van de ene op de andere minuut virtueel kan verdampen en waarin het einde van haar eigen arbeidscontract met rasse schreden nadert, wil er nog wel eens een doemscenario de kop opsteken.
Is Peter zo'n onverbeterlijk optimistische Amerikaan? Wellicht. Maar helemaal gestoord is Diamandis niet. Zijn 'Singularity University' mag dan klinken als een zweverige afsplitsing van Scientology, in werkelijkheid is het een broeinest van multidisciplinariteit dat bovendien vlakbij het Nasa Ames Research Center op Moffett Airbase zit, middenin het hart van Sillicon Valley en op een steenworp afstand van Google. Kortom, daar gebeurt het.
En dus zit er misschien een kern van waarheid in het positieve toekomstbeeld van Diamandis en consorten, die er heilig van overtuigd zijn dat de zonnecel-technologie op het punt staat voor een kentering in onze energievoorziening te zorgen. Wist u dat er ergens in een woestijn in het Midden-Oosten een Noor is die komkommers en gerst verbouwt met niets anders dan zon, wind en zeewater?

Alle hoop op een betere toekomst ten spijt, bleef er bij de TV dokter ook een weeë nasmaak achter. Want wat vooral bleef hangen was het beeld van de 'technological singularity':

~ technological singularity
an intellectual transition as impenetrable as the knotted space-time at the center of a black hole, and the world will pass far beyond our understanding. 

U weet wel: deze (Bron: http://img.timeinc.net)

Dat mens en machine nog voor haar pensioen één dreigen te worden, deert de TV dokter niet zo zeer. Zij heeft altijd al een zwak gehad voor the Borg. Het gaat meer om de tijd die ons nog rest op de exponentiële curve tot dat moment daar is. Want hoe blijf je bij in een wereld waarin alles zich in razend tempo ontwikkelt? Nieuws is tegenwoordig zo snel oud, dat je het voor je het weet gemist hebt omdat het na een paar uur alweer vanaf de homepage van Nu.nl af is. Wat heeft het nog voor zin om ergens diep in te investeren als na een nacht slapen een groep slimmeriken de oplossing voor het volgende probleem al heeft bedacht? Waarom zou je ploeteren voor een paar centen als je je meer kunt verrijken met een dag TEDx filmpjes kijken op internet? Waarom zou je überhaupt nog proberen een verschil te maken als ook een schooljuf uit Limburg (met alle respect voor Hannie, want hoe cool is dat) een voorwerp naar zich vernoemd krijgt in de astronomie boeken?
Als u het de TV dokter vraagt, verklaren onze huidige positie op de exponentiële curve en het onvermogen van de maatschappij om de boel bij te benen het verlangen naar slow journalism, rust en diepgang. De TV dokter heeft in elk geval behoefte aan verhalen die het leven duiden. En dus keek zij de rest van de week alleen nog maar naar programma's over boeken, fijne tafelgesprekken over schilderijen in ons mooie nieuwe Rijks en luisterde zij vandaag in de buitenlucht, onder dat voorzichtige eerste lentezonnetje, naar Podcasts van Kunststof (NTR) en Plots. Die laatste was trouwens ook VPRO. En daarmee zij UploadTV ze bijna vergeven.

Onder de huid

Tussen twee hoofdstukken van een goed boek door zapte de TV dokter gisteravond langs 'Your Face Sounds Familiar'. Een treurige variant op de soundmixshow waarvan zelfs Hennie Huisman waarschijnlijk blij is dat ze hem niet gebeld hebben om het primetime debacle aan elkaar te praten. Zelfs Chantal Janzen, normaalgesproken toch echt niet om een woordje verlegen en hier om onduidelijke redenen door de kleine lettertjes van haar contract in de rol van jurylid gedwongen, had weinig zinnigs of grappigs te melden. Mag je eigenlijk iets naars zeggen, over een programma dat het beste voor heeft met de mama's in Afrika? De TV dokter voelt het etiket 'verwende-eerste-wereld-snol' al op haar voorhoofd kleven.
In vijf minuten leerde zij drie dingen. Eén: Gordon kan niet acteren (de rest van LA The Voices deed nog z'n best om met de Jackson Five te versmelten). Twee: Gorden kan niet doseren (die hoge ad lib tierelantijnen waarvan een coach bij de Voice of Holland zou zeggen 'je hebt de neiging wat teveel dingetjes te doen, maar dat schaven we nog wel bij' gaan steeds meer klinken alsof hij een acute kietel aanval heeft). Drie: De oogleden van Gerard Joling stonden er parmantig bij.

Bron: http://entertainment.msn.com

Hoe anders waren de onbetwiste hoogtepunten van december: de karakterschetsen van Emile Roemer ("Tussen Pieken en Peilen") en Paul de Leeuw ("De Entertainer"). De eerste liet zich volgen door Coen Verbraak, maker van 'Kijken In De Ziel'. Coen bezit de gave om mensen nauwgezet te fileren. Niet zelden verzucht de TV dokter na het lezen van een interview "dat was nou echt mooi", om er vervolgens achter te komen dat het van de hand van Verbraak was. Wanneer gaat hij Zomergasten presenteren?
Ook als programma maker moet je natuurlijk af en toe een kadootje in de schoot geworpen krijgen, en zo bleek dat Verbraak zijn camera's op Roemer richtte in een jaar waarin een megalomane verkiezingszege omsloeg in een grote teleurstelling. Prachtig weergegeven door een langgerekt, inzoomend shot op het hoofd van Roemer wanneer hij de uitslag tot zich door laat dringen. Het riep vragen op, dit portret. Werd er echt niet geoefend voorafgaand aan de grote debatten? Waarom gaf geen van de jonge SP-ers die Roemer omringden tegengas? Hadden zij in 'De Wouter Tapes'* niet kunnen zien hoe het moet? Wat deze documentaire voor de SP heeft gedaan is onbekend, maar de geluiden over de mens Roemer waren na afloop onverdeeld positief (al zal bij menigeen de vraag zijn blijven hangen of het premierschap voor zowel het land als de man zelf het hoogste ideaal zou moeten zijn).

Bron: http://pdlnieuws.nl

Paul de Leeuw liet de camera's toe in het jaar dat hij vijftig werd. Een jaar waarin de publieke opinie als een mokerslag op hem neerdonderde met negatieve commentaren op de zaterdagavond show waarmee hij uit de puinhopen van de MaDiWoeDoVrij show probeerde te klauteren (ook de TV dokter had zo haar twijfels aan het begin van Pau!L). Een jaar kortom, waarin hij de existentialistische vraag stelde of hij er nog wel toe deed. Paul is op het pathologische af onzeker. Op de werkvloer ontpopt hij zich als een ware tiran (maar wel eentje die na even afkoelen altijd zijn excuses weer aan lijkt te komen bieden). Daarachter gaan een control freak en vakman schuil. Keer op keer vraagt Paul om tegengas. Hij is de eerste om te opperen dat Bob & Annie maar moeten sneuvelen. Ondertussen weet hij dondersgoed wat hij wel en niet in zijn mars heeft. Hij moet hooguit zijn jongste zoon even bijbrengen dat het not done is om mensen onder de mosterd te smeren. Maar de TV dokter kan zich voorstellen dat dit didactisch allemaal wat lastig ligt, als je zelf wekelijks mensen in de vla dipt.  Kortom, schitterende TV.
Laten we hopen dat er met 'Tussen Pieken en Peilen' en 'De Entertainer' een nieuw televisietijdperk is aangebroken van zorgvuldig gemaakte kwaliteitsportretten. Waarin we af en toe zelf wat mogen invullen. Waarin (soms geheel onverwacht) sympathie (of empathie, of wat volgens psychologen dan ook de betere variant van de twee is) wordt opgeroepen. Waarin we zien dat sterren ook maar mensen zijn. En daarvoor hoeven ze dan niet eens van een duikplank op hun snufferd te lazeren, hun heupen uit de kom te dansen of van een skischans hun gipsvlucht tegemoet te springen. Het lijkt de TV dokter een win-win situatie op alle fronten.

*De TV dokter raadt sowieso iedereen aan om die te bekijken, voor zover u dat destijds heeft gemist. Doen hoor! Het kan op http://tvblik.nl/tegenlicht/de-wouter-tapes-1-2

note added 30/12/2012 5:22 PM
Verbraak, door de TV dokter met volhardende consistentie verbasterd tot Verbaak zijn goede naam teruggegeven.

De eerste mens in de ruimte: First Orbit

Kom je op mijn feestje? Party Crashen bij Arnon Grünberg

Bron: NTR

De TV dokter kon gisteren weer een item van haar bucket list afstrepen. Zij koesterde nog altijd het verlangen om ooit een keer een party te crashen. U weet wel, onaangekondigd op het huwelijksfeest van een volslagen vreemde verschijnen. Niemand die jou herkent, maar de kant van de bruid denkt: zeker een vriendin van de bruidegom. En andersom. Zo kun je je heerlijk laven aan de kirsch en het marsepeinen gevaarte van een etagetaart. Wel een kadootje meenemen natuurlijk, anders staat het zo lullig. Als je het goed doet, hoeft het voor geen van de partijen een probleem te zijn. Je wordt hooguit vastgelegd op wat foto's, zodat het echtpaar nog tot in lengte van dagen bij het doorbladeren van het album zal uitroepen: "Wie was dat toch?" Zo houd je als onaangekondigde bruiloftsgast met gemak tot vijftig jaar na dato de spanning een beetje in dat huwelijk. Kleine moeite, groot plezier.

De echte reden van dit nog immer niet vervulde verlangen is natuurlijk de nieuwsgierigheid naar andermans feestjes. Het idee dat die misschien wel veel leuker zijn dan de partijtjes waar jij voor wordt uitgenodigd. Zoiets als het gesprek waar jij aan deelneemt in een volle ruimte. Om je heen nog talloze andere groepjes mensen, ook allemaal aan het praten. En plotseling bekruipt je het gevoel dat al die andere gesprekken vast veel leuker zijn. Veel diepzinniger. De gesprekspartners grappiger. En aantrekkelijker. Kijk al die andere mensen lachen. Er zijn mensen die zich in zo'n geval op gewiekste wijze los weten te maken uit hun eigen groepje om een andere conversatie te crashen. De TV dokter niet. Die blijft rustig staan verlangen.

Het Uur van de Wolf bood gisteren uitkomst met de documentaire "Arnon Grünberg: Heb je nog steeds vrienden?". Hoe zeiden de ouders van Dik Trom dat ook al weer zo mooi? Arnon is een bijzondere man en dat is 'ie. Vrienden komen nooit bij hem thuis, tenzij hij met ze naar bed wil. Nu heel Nederland dit weet schept het in ieder geval duidelijkheid. Mocht u Arnon binnenkort in de kroeg tegen het lijf lopen, dan weet u waar u aan toe bent als die uitnodiging komt.