5 redenen om je zuurverdiende centen aan Ramsey Nasr over te maken

Voor wie op deze druilerige zondagmiddag nog overtuigd moet worden van het feit dat het de moeite waard is om het project 'Dichter Draagt Voor' een financiele injectie te geven, volgen hier 5 Goede Redenen:

1) Denk eens terug aan de middelbare school. Als de TV dokter dat doet, staan haar weer helder de ruzies voor de geest die zij kreeg met haar leraar Nederlands over wuivend graan, de betekenis van elk lidwoord en de bewuste keuze van de dichter voor het al dan niet gebruiken van ie-de-re lettergreep. Het antwoord "omdat het lekker liep" was niet wat de docent uit de mond van de jonge TV dokter wilde horen. Helaas was hij niet bij machte om haar te overtuigen van het wonder der dichtkunst en, nog erger, om haar door middel van deze lesmethode enige liefde voor de vaderlandse poëzie bij te brengen. Waar Ovidius op haar volle toewijding kon rekenen, lagen Lucebert en Vondel in een donker vergetelhoekje. Wat was het voor allebei een uitkomst geweest als de inmiddels rood aangelopen docent een DVD aan had kunnen zetten waarmee de dichtkunst tot leven was gekomen. Anders geformuleerd: met een druk op de knop levert u wellicht een nuttiger bijdrage aan het Nederlands voortgezet onderwijs dan uit de hele formatie van Rutte en Samsom ooit zal komen.

2) Dit is een droom van Ramsey Nasr. En geef het maar toe, de TV dokter is vast niet de enige die heeft gedroomd van het moment waarop Ramsey haar zou vragen om mee te helpen zijn droom te verwezenlijken.

3) De videoclips worden geregisseerd door Shariff Nasr. Inderdaad, de broer van! U krijgt dus twee Nasrs voor de prijs van één. Daarmee heb je als donateur natuurlijk goud in handen.

4) Die Shariff Nasr is niet zomaar de eerste de beste. Kijk bijvoorbeeld eens naar onderstaand prijswinnend juweeltje en zeg dan zelf: daar zit poëzie in.



5) Om de dichter des vaderlands te helpen iets moois te redden voor de eeuwigheid. Want...

ik was van plan een heldenstuk te schrijven
over het belang van kunst
haar grote nut
maar mijn blad zweeg indrukwekkend
en alle muzen weken
de waarheid is
zij heeft geen nut
kunst is maar een bijproduct
zij is niet nodig om te kunnen
eten, neuken, ademen
maar één ding kan ze
zij kan vechten waar ik vlucht
zij kan, met haar ene giftand
zij het voor een kort moment
mij redden van de eeuwigheid
en dit verlammend gat verlammen 

Daarom. Dus.

14/10/12 toegevoegd: Een link naar de Voor de Kunst pagina.

* Bron: Fragment uit 'Uit Nutteloze Noodzaak' door Ramsey Nasr 

Overspel (5): We zijn helemaal geen familie

bron:http://www.ntr.nl

Move on over, Fedja Wie? 
Er is geen twijfel mogelijk: Deze aflevering stond geheel in dienst van het wonder dat de naam Ramsey Nasr draagt. 
Die acteerde me daar vanavond met een zodanig natuurgeweld de rollercoaster die het gevoelsleven van Pepijn mocht heten, dat het de huiskamer binnendonderde en zich recht in het hart van de toeschouwer boorde. 
U hoorde het hier voor het eerst: De TV dokter is verliefd.


Vanavond viel haar trouwens voor het eerst de stevige jaren ’60 track tijdens de aantiteling pas echt op. ‘The Tracks Of My Tears’ is best toepasselijk, natuurlijk. De TV dokter krijgt er vooralsnog vooral een heftige Tour of Duty flashback van. Maar niet voor lang. Terwijl langvervlogen gedachten aan Zeke Anderson en Veronica in het publieke bestel aan het geestesoog voorbijtrekken, belanden we in aflevering 5 waar we direct het Eerste Gouden Pepijn Moment mogen aanschouwen.


Die leest Menno alweer voor uit De Blauwe Krokodil. Is het niet eens tijd dat dat kind zelf leert lezen? Of dat hij op z’n minst een keer met iets anders in aanraking komt? De TV dokter begrijpt het wel, want dramatisch gezien heeft dit boek natuurlijk wel alles in huis. Het hangt van de allegorische boodschappen aan elkaar. Vandaag is de eer aan de roze aap. Wanneer die de woorden "Maar we zijn helemaal geen familie!" bezigt, breekt Pepijn in duizend kleine stukjes. 
Hij weet de moed echter weer snel bij elkaar te rapen voor een huzarenstukje psychologische oorlogsvoering. Zoals we inmiddels gewend zijn, laat Ketelaar er weer geen gras over groeien: Pepijn weet van Iris en Willem en dat moet gezegd.
Wat volgt is een prachtige scene. De woorden dansen als goede wijn over Ramsey’s tong. Hij vertolkt het intense verdriet van Pepijn op schitterende, ingetogen wijze. Zijn ingehouden woede, hoe hij de schuld bij zichzelf zoekt, de manier waarop hij zacht sissend “sukkel” zegt. Wow. Wat een geweldige monoloog. De theaterscholen hebben er weer nieuw material bij.