zondag 29 maart 2015

De mannen van Raan

Is iemand die prachtige recensies schrijft over Tom Cruise op een motor, of de online recaps van "Wie is de Mol" en "Boer zoekt Vrouw" leuker kan maken dan de televisie uitzending ook een goede romanschrijfster? Dankzij "De mannen van Raan", het debuut van Martine de Jong, kunnen we die vraag in elk geval voor n=1 gaan beantwoorden.
De TV dokter moest wat moeite doen om het boek te bemachtigen, want de fysieke boekwinkels hadden het natuurlijk nooit op voorraad als zij er was (toegegeven, gezien haar drukke bestaan waren dat voornamelijk AKO stationsfilialen, maar toch). Boekwinkels (sterker nog, alle offline shops) zijn er tegenwoordig eigenlijk alleen nog maar om dingen te kopen waarvan je voordat je de winkel inging niet wist dat je ze moest hebben. Wat je echt nodig hebt kun je beter maar gewoon meteen online bestellen. Dankzij Bol.com en de afleverkast bij de Albert Heijn, kwam het toch nog goed.


Het bleek vooral een interessante ervaring om een boek te lezen van een auteur die je een beetje denkt te kennen. Met iemand die dagelijks haar hele hebben en houwen plogt, bouw je toch een beetje een band op. Het nadeel is wel dat je bij het lezen van de lovende blurb van Arjen Lubach op de achterflap ("Een heel erg mooi boek") meteen denkt: jaja, vriendjespolitiek - dat maken we eerst zelf nog wel eens uit. En dat je afgeleid wordt door dingen die je bij een ander nooit zouden opvallen. Bureau Vorst (een shout out naar bureau RuSt?) of een scène met wat opruimwoede (een kastje per dag?). Dat is in principe het probleem van de TV dokter zelf, maar het toonde wel aan hoe fijn het is om normaliter volledig onbevooroordeeld met een boek op de bank te zitten.

Maar goed, hoe was "De mannen van Raan" uiteindelijk? Juweeltjes van zinnen ("Alle kleuren groen in haar ogen keken me aan"). Prachtige observaties van dagelijkse dingen (dat is misschien wel 10e's sterkste kwaliteit). En een intrigerende hoofdpersoon, Per, waarvan je je voortdurend afvraagt wat er nu eigenlijk met die jongen aan de hand is. De fantasie van de TV dokter draaide wat dat betreft overuren en zij stuurde zichzelf meerdere malen het verkeerde pad op. Helaas bleef zij uiteindelijk met een bekaaid gevoel achter. Gaandeweg bleek het helemaal niet zo zeer om de protagonist te draaien. Wat dat betreft dekt de titel van het boek de lading. Helaas was Per stukken interessanter dan al die andere mannen en Raan bij elkaar. In de epiloog werden de touwtjes wat de TV dokter betreft tenslotte wat al te kort aan elkaar geknoopt. Maar de grootste pech zat hem in de ontknoping zelf. Geheel toevallig las de TV dokter twee weken eerder een boek met exact dezelfde thematiek. Ook die verrassing werd de TV dokter dus ontnomen. Daar kan niemand wat aan doen, maar jammer was het wel.