 |
| Auf die Tragik der Blaublutigen |
Van schrik losgelaten door een koningsgezinde toeschouwer als zich op 30 april 2009 een auto in de Naald bij Apeldoorn boort.
Het is een vrijheid die die andere Oranje waar deze serie over gaat, Beatrix, nooit zal kennen.
Als moeder (of vader) des vaderlands ben je tenslotte publiek bezit. En dus moet je eraan wennen dat fotografen met het toestel in de aanslag geïnteresseerd zijn in de meest basale onderdelen van je handel en wandel. Moet je er rekening mee houden dat alles wat je doet voor je het weet breed uitgemeten in de krant staat. Anno tweeduizendzoveel hoort daar ook bij dat je jezelf al zappend in licht aangezette en gedramatiseerde vorm op de TV kunt tegenkomen. Zonder dat je jezelf over iets van dat alles ooit publiekelijk kunt verdedigen.
Waar in Amerika bij de Kennedy's doorgaans nog met gepast ontzag wordt gewacht tot de generatie die door de mangel wordt gehaald is uitgestorven, moeten onze huidge vorstin en kroonprinselijke familie er in BOOV genadeloos aan geloven. De TV dokter moet eerlijk zeggen: zij kreeg er toch een beetje een unheimisch gevoel van. Zij stelde zich voor hoe Alex en Maxima gezellig samen op de bank zaten, Amalia mocht nog even opblijven, en daar priemen ineens de blote borsten van papa's ex de woonkamer in. Ook goedenavond. Nu is een naakte Emilie op zich nog zeer onschuldig, zelfs voor een gezonde Hollandse kinderziel, maar straks kom ook opa Zorreguieta nog langs en leg dat 's ochtends maar eens snel even uit boven de boterham met hagelslag.
