De helden uit mijn jeugd: Wubbo

Wubbo Ockels speelt met een druppel sinaasappelsap tijdens zijn Space Shuttle missie

Wubbo Ockels. Alleen zijn naam had al iets magisch. Zijn beroep sprak nog veel meer tot de verbeelding. Dankzij Wubbo las de TV dokter alle ruimtevaartboeken uit de bibliotheek van voor naar achter, wilde zij astronaut worden en deed zij goed haar best op school.

Ode aan... Patrick Swayze

Prototype: Echte Man

Laten we wel wezen: Zoals Johnny Castle worden ze niet meer gemaakt. Met soepele heupen bewoog de dansdocent, verpakt in de magnifieke gestalte van Patrick Swayze, vanavond weer over het scherm. Dirty Dancing, voor de zoveelste keer uitgezonden op TV (het origineel stamt uit 1987), doet deze film het bloed van de TV dokter toch nog steeds wat harder stromen. Want laten we wel wezen, Patrick behoort toch wel tot het kleine groepje Mannen met een hoofdletter M, waar kleine meisjes vroeger rode wangen van kregen.

Een avondje Dirty Dancing op RTL 5 is daarmee meer dan een Gouwe Ouwe nog eens terugkijken. Het staat garant* voor een nostalgische trip down memory lane: Naar de tijd dat je voorzichtig de nietjes uit zijn buik in de Hitkrant moest verwijderen, zodat Patricks poster intact bleef. Naar een tijd waarin je tijdens het maken van je huiswerk ook nog eens goed op moest letten om op het goede moment op Record/Play te drukken, zodat je wel Bill Medley en Jennifer Warner op het cassettebandje kreeg, maar niet de discjockey die altijd tot vlak voor het eerste gezongen woord bleef doorpraten. Ja jongelui, "rippen" was misschien nog geen woord, maar wel een echt vak dat concentratie en toewijding vergde, toen.


Patrick was spannend.
Want hij was een foute man die toch geen foute man was. Sterke kaaklijn, enorme spierballen, leren jas, stoere bril, hungry eyes. Iemand om in weg te kruipen. Maar metro avant-la-lettre, want hij kon dansen als de beste en wist op de koop toe ook nog eens toon te houden en gevoelig zijn gedachten onder woorden te brengen:

Patrick Swayze gaf je de moed en het vertrouwen dat er aan het eind van een donkere gang bestaande uit eindeloze reeksen klassenavonden, waarin je met klamme handjes moest schuifelen met even onzekerige puisterige puberjongetjes, ergens een stoere prins stond te wachten. Die, bovendien, op een zaterdagavond niets liever zou willen doen dan samen met jou een sensueel arts and craft project tot uitvoer brengen:

En daarom is hier, voor iedereen (jong en oud) die nog steeds onzeker wacht op die stoere prins (of op een inmiddels door de harde werkelijkheid bijgeschaafd slap aftreksel daarvan) het ultieme stukje Patrick. Zoals de TV dokter hem zich altijd zal blijven herinneren. Een man met sterke armen en een hart van goud. Voor eeuwig gevangen in een sprookjesmoment vol magie, hoop en verlangen. Veilig opgeborgen in een wereld waarin mannen zoals hij niet op veel te jonge leeftijd door een agressieve pancreaskanker worden weggerukt. Een wereld waarin het je nog euforisch kon maken als je er op precies het goede moment in slaagde om op Record/Play te drukken en daarmee Peter Plaisier (goh, hoe is het toch met...?) te slim af was.

En voor de echte die hard fans dan tot slot nog een extra verrassing: de 20th anniversary edition bevat namelijk een steamy deleted scene die verder weinig uitleg nodig heeft.

Enjoy! (Maar alleen kijken als u oud genoeg bent, lieve lezer...)

* maar ook voor nieuwe inzichten, omdat de TV dokter nu ouder en wijzer en wat meer belezen is, zodat ineens referenties naar Ayn Rand's 'The Fountainhead' opvallen, bijvoorbeeld. 

Een Ode Aan... Hugh Jackman

bron: http://teenymanolo.com

Toevalligerwijs had de TV dokter 'Australia' een paar weken terug al gekeken. Helaas is zij niet zo'n fan van Nicole Kidman (noem haar ouderwets, maar de TV dokter is van mening dat een actrice gewoon haar voorhoofd moet kunnen fronsen, helemaal wanneer zij een karakter speelt dat bijna een eeuw geleden leeft en rondom de hel ziet losbarsten) en dus keek zij vanavond niet naar RTL5.

Veel scheelde het overigens niet, want 'Australia' is de moeite waard. Het epos (denk Pearl Harbor meets The Rabbit Proof Fence) combineert op schitterende wijze het Japanse bombardement op Darwin (weer wat geleerd) met de strubbelingen op een boerderij in the middle of nowhere, waar Kidman niet alleen haar vee maar ook een 'stolen generation' mixed-race kind veilig moet zien te houden. Langzaam zien we haar (voor zover dat mogelijk is bij Nicole en eerlijk is eerlijk, zij irriteerde de TV dokter in deze rol maar met mate) ontdooien en zich overgeven aan de Outback. Hoe kan het ook anders, want welke vrouw had weerstand kunnen bieden aan de charmes van Hugh Jackman?