Imagin8ion

De TV dokter dacht eerlijk gezegd dat ze het er al een keer over had gehad, maar kon het in haar eigen archieven niet zo snel terug vinden. Anyhow, zoals Paul Verhoeven zich door Ziggo en consorten liet verleiden tot de Entertainment Experience, zo startte Ron Howard een paar jaar terug 'Project Imagin8ion' in samenwerking met Canon. De TV dokter heeft dit project al die tijd gevolgd en ontdekte dat inmiddels het eindresultaat online staat.

Het idee achter het project was misschien een ordinaire reclamestunt van Canon, die wilden laten zien dat je met hun fotocamera's ook heel behoorlijk kunt filmen tegenwoordig. Maar de uitvoering was interessant. Het publiek (jazeker, daar is die vermaledijde 'crowd' weer. De TV dokter is geen trendwatcher, maar durft nu toch al wel te stellen dat de jaren '10 de decade of the crowd gaan worden.) mocht foto's insturen. Die werden ingedeeld in bepaalde categorieën en uiteindelijk werd, eveneens door de crowd, in elke categorie een winnaar bepaald. Alleen de lading foto's die zijn ingestuurd zijn al een paar uur surfen waard. Sowieso ben je op de site van het project wel een middagje zoet. Je hebt geen dagelijkse TV uitzending van Veronica nodig om het geïnteresseerde publiek een kijkje in de keuken te gunnen.

Op basis van de winnende foto's in all 8 categorieën (aha, imagin8ion en 8, de TV dokter heeft 'm nu pas) is een script geschreven, waar uiteindelijk de regisseur (Bryce Dallas Howard) mee aan de slag ging. Een beetje alsof het Art Department en de Location Scout eerst de vrije hand hadden gekregen en zeiden "Nou, zoiets moet het dus worden - zie maar hoe je er komt". Het klinkt tegenstrijdig, maar iedere acteur en schrijver die wel eens eigen materiaal heeft moeten aanleveren weet dat foto's (of krantenkoppen, of gesprekken in de tram) uitstekend bronmateriaal zijn om mee aan de slag te gaan.

En nu is daar dan dus het eindresultaat: "When You Find Me." Een schitterend verhaal, dat bovendien de input van de users (i.e. de winnende foto's) uiterst subtiel, doch herkenbaar, in beeld brengt. En dat bovendien aantoont dat je je best door de crowd mag laten inspireren. Sterker nog, dat je die crowd ook best een stem mag geven in wat je gaat doen. Maar die tevens laat zien dat je daarna toch maar het beste de touwtjes stevig zelf in handen kunt houden om er iets moois van te maken. Het blijft tenslotte een vak.

Geniet van "When You Find Me". En hoewel hieronder embedded, raadt de TV dokter iedereen aan om hem in groter formaat op de site van het project zelf te bekijken.

A Dangerous Method: Hysterische Keira overschreeuwt Sigmund en Freud

Keira kan namelijk nogal... hoe zal de TV dokter het
zeggen... op de zenuwen werken?

Afgelopen vrijdag zag de TV dokter 'A Dangerous Method'. Een avond Jung en Freud moest stof tot nadenken opleveren. Daarvoor nam zij zelfs een paar uur Keira Knightley op de koop toe. Beschouw uzelf gewaarschuwd: Wie ooit jeuk heeft gekregen van de gespannen en hysterische wijze waarop Keira af en toe acteert, kan 'A Dangerous Method' beter aan zich voorbij laten gaan. Viggo Mortensen (Freud), Michael Fassbender (Jung) en de materie ten spijt.

En dat is jammer, want 'A Dangerous Method' is gebaseerd op een intrigerend gegeven. Zo eentje waarvan je je afvraagt waarom het in vredesnaam nooit eerder als uitgangspunt voor een film is gebruikt: De relatie tussen Jung en Freud en de geboorte van de psychoanalyse. Elke man op zich biedt al meer dan genoeg materiaal, voeg ze samen en je verwacht een spetterende... tsja, wat eigenlijk? Een praatfilm, waarschijnlijk. En daar hebben we natuurlijk 'In Therapie' al voor. 'A Dangerous Method' introduceert daarom een derde karakter: dat van Sabina Spielrein (Keira Knightley). Deze Sabina heeft overigens echt bestaan. Ze was een van de eerste vrouwelijke psychoanalytici en haar ideeën hebben ook de theorieën van Freud en Jung gevoed. Zoals wel vaker het geval is geweest met vrouwelijke wetenschappers is haar aandeel nooit al te zeer bekend geworden. Maar gelukkig betonen theater en film dan alsnog de verdiende blijken van erkenning, en haar karakter is dan ook al eerder dramatisch gebruikt: Onder andere in het toneelstuk 'The Talking Cure', waarop de film 'A Dangerous Method' gebaseerd is.

De TV dokter kon zich alleen een eerdere dramatisering van Freud en Jung herinneren uit de onvolprezen TV serie "The Young Indiana Jones Chronicles", die er in slaagde belangrijke personen uit de wereldgeschiedenis op aangename wijze tot leven te roepen. Zoals in bovenstaand fragment, waarin Freud en Jung een jonge, verliefde Indy proberen uit te leggen wat liefde is. De TV serie bereikt daarmee helaas tevens een dieper niveau van analyse dan 'A Dangerous Method'.

Anders dan de titel doet vermoeden, gaat de film niet eens zozeer over de methodes van Freud en Jung zelf. Sabina wordt weliswaar al in de eerste paar minuten door Jung aan een diepgaande analyse onderworpen, maar zij geeft haar problemen, trauma's en diepste geheimen wel erg makkelijk bloot. De TV dokter kan zich vergissen, maar meer dan een of twee sessies leek deze Dr. Phil niet nodig de hebben. Met alle kaarten van Sabina zo snel open op tafel, ontaarde de film daarna in een rustig voortkabbelend masochistisch overspel sprookje, mooi weggezet in het Oostenrijk en Zwitserland van het begin van de 20e eeuw. De aankleding was prachtig, daar niet van, maar de TV dokter had toch liever Fassbender en Mortensen twee uur pratend op het toneel gezien. Al was het alleen maar zodat zij zich niet continue had hoeven laten afleiden door het gezicht van Knightley: Die had kennelijk wat last van een onrustige huid (met andere woorden, ook filmsterren hebben pukkels), maar vervolgens was daar in de postproduction een enthousiasteling op losgelaten die de grenzen van zijn of haar airbrush niet kende: Haar voorhoofd was soms wel en dan weer niet op amateuristische wijze bewerkt tot een fuzzy gladgestreken geheel door iemand die de clone tool uit Photoshop niet helemaal leek te beheersen.

Benieuwd wat Freud van die behoefte om perfect te zijn gevonden zou hebben.

Film: Melancholia

"Justine en Michael vieren hun bruiloft in het huis van haar zus Claire. Ondertussen beweegt de planeet Melancholia zich richting aarde en worden de twee zussen geconfronteerd met het snel naderende einde van de wereld. Terwijl Justine al in een diepe depressie verkeert, verzet Claire zich tot het einde."
Bron: http://www.filmladder.nl
 
Het oordeel van de TV dokter: 
Zien!

Maar? 
Hou wel rekening met een haarspeldbochtengevoel!













Van alle recente ophef over Lars von Trier is in zijn nieuwste film 'Melancholia' gelukkig niets te merken. Maar wie erheen gaat is wel degelijk gewaarschuwd: De TV dokter was niet de enige die tijdens de film het gevoel had dat haar maaginhoud naar boven kwam. Haar kijkgezelschap was dezelfde mening toegedaan en op sommige plaatsen heeft de bioscoop maar vast een waarschuwing geplaatst.
Het camera-werk is namelijk dermate misselijkmakend dat de TV dokter u bijna zou aanraden uit voorzorg een kotszakje mee te nemen. Al kunt u natuurlijk ook die popcorn-emmer een tweede leven gunnen.

Vanzelfsprekend kunt u ook gewoon de zaal uitlopen als blijkt dat u draaierig wordt, maar dat zou zonde zijn, want er zijn eigenlijk maar twee dingen die niet kloppen aan 'Melancholia'. Naast de schokkerige en continue wild bewegende cameravoering die letterlijk ad nauseam wordt doorgevoerd, is dat de filmposter. Hiervoor is het beeld gekozen van hoofdrolspeelster Kirsten Dunst (beloond met een prijs in Cannes voor haar vertolking van Justine) die als Hamlet's Ophelia in het water drijft. Een prachtig beeld (maar van al het visuele geweld dat de film te bieden heeft, hadden ze er nog wel een paar kunnen maken), maar enigszins misleidend. Want uiteindelijk gaat Justine, anders dan Ophelia, niet aan haar lijden ten onder. Daarbij gaat de film in hoofdzaak niet over de trouwerij, al zal iedereen die een synopsis moet geven waarschijnlijk beginnen met "Nou, Kirsten Dunst die ging dus trouwen..."

Spoiler alert na de break!

Een Ode Aan... Hugh Jackman

bron: http://teenymanolo.com

Toevalligerwijs had de TV dokter 'Australia' een paar weken terug al gekeken. Helaas is zij niet zo'n fan van Nicole Kidman (noem haar ouderwets, maar de TV dokter is van mening dat een actrice gewoon haar voorhoofd moet kunnen fronsen, helemaal wanneer zij een karakter speelt dat bijna een eeuw geleden leeft en rondom de hel ziet losbarsten) en dus keek zij vanavond niet naar RTL5.

Veel scheelde het overigens niet, want 'Australia' is de moeite waard. Het epos (denk Pearl Harbor meets The Rabbit Proof Fence) combineert op schitterende wijze het Japanse bombardement op Darwin (weer wat geleerd) met de strubbelingen op een boerderij in the middle of nowhere, waar Kidman niet alleen haar vee maar ook een 'stolen generation' mixed-race kind veilig moet zien te houden. Langzaam zien we haar (voor zover dat mogelijk is bij Nicole en eerlijk is eerlijk, zij irriteerde de TV dokter in deze rol maar met mate) ontdooien en zich overgeven aan de Outback. Hoe kan het ook anders, want welke vrouw had weerstand kunnen bieden aan de charmes van Hugh Jackman?

La Grande Bouffe (1973)

Bon appétit!

De TV dokter had even genoeg van zingende of dansende medelanders in de zoveelste talentenjacht, en besloot dat er daarom dit weekend maar eens een film moest worden gekeken. Het werden 'Australia' (Hugh Jackman en kangoeroes, leuker kan het niet worden) en de klassieker 'La Grande Bouffe' uit 1973. Iets Frans met een vreselijke vreetpartij, zoveel wist de TV dokter nog wel te melden, maar tot haar grote schaamte moet zij bekennen dat ze dit hoogtepunt uit de Franse cinema nog nooit had gezien.


Spoiler Alert!