zondag 30 oktober 2011

7 (drog)Redenen waarom het misging met De Producers

Dit zei theaterproducent Mark Vijn vlak voor de premiere van 'De Producers' tegen het AD: "Het is een riskante onderneming. Toen ik twee jaar geleden de rechten kocht, had ik geen idee dat de crisis in de theaters eind 2011 nog zo voelbaar zou zijn. Maar ik blijf erin geloven."

Fast forward en pak 'm beet anderhalve week later lijkt de producent van zijn geloof te zijn gevallen. Een faillisement dreigt en zoals het er nu uitziet valt het doek voor de grootste reizende productie van het theaterseizoen al na een week. Hoe is dat in vredesnaam mogelijk voor een voorstelling die overal ter wereld zo'n groot succes bleek en die in 2001 een record aantal aan Tony Awards binnensleepte?
Mark Vijn weet het wel: Het is de schuld van het publiek. "De kaartverkoop komt te traag op gang en het publiek wacht tot het laatste moment met het kopen van kaarten omdat deze dan vaak tegen de gereduceerde prijs worden aangeboden."

De TV dokter snapt zijn wanhoop, maar vindt het wel erg gemakkelijk om musical minnend (of klaarblijkelijk niet zo minnend) Nederland nu de schuld in de schoenen te schuiven.
Begrijpt u haar niet verkeerd. Zij draagt het theater een meer dan warm hart toe en koestert een grote liefde voor De Musical. Zij wil niets liever dan dat deze productie het alsnog gaat redden in een tijd waarin de kunsten het toch al zo zwaar te verduren hebben.
Desondanks presenteert zij hier: De 7 (drog)redenen waarom het misging met De Producers.



1. Het publiek wacht te lang met kaarten kopen?
Disclaimer: Ook de TV dokter heeft De Producers nog niet gezien. Zij zag geen reden om in allerijl naar Breda af te reizen, kaarten in Heerlen te kopen of plaatsen in Nijmegen te reserveren wanneer de productie in januari in Carré zou staan. Kennelijk was het echter de bedoeling dat zij al wel met de kassa van het Koninklijk Theater had gebeld. Helaas, meneer Vijn. De TV dokter weet nog niet eens wat ze met Kerst of Oud & Nieuw gaat doen, laat staan volgend jaar. Sterker nog, zij vindt het een groot goed dat haar agenda niet een half jaar in het vooruit reeds is volgeboekt. Zij begrijpt dat er een hoop geld gemoeid is met uw productie en zij betaalt te zijner tijd dan ook graag de volle mep voor een kaartje, omdat zij weet dat er vakmensen op het podium staan. Zij snapt ook dat de banken niet zo gewillig zijn in het verstrekken van leningen, maar zij gaat er toch nog steeds niet vanuit dat het haar verantwoordelijkheid is het krediet van uw voorstelling te verstrekken.

Dat het publiek geen kaartjes koopt is dan wellicht een verklaring voor het voortijdse einde van De Producers, maar de TV dokter zou het willen aanvoeren als drogreden.
Wat is er nog meer aan de hand met deze musical? Die trouwens, als u het haar vraagt, gewoon 'The Producers' had moeten blijven heten. Of 'De Producenten'. Maar 'De Producers?' Beetje raar.

2. Slechte advance publicity
Voordat 'The Producers' in 2001 op Broadway haar premiere beleefde, had de show in Chicago gestaan. Het ging als een lopend vuurtje dat er iets heel bijzonders aan zat te komen. Al voor de premiere was er voor miljoenen aan kaartjes verkocht en daags na de eerste voorstelling stonden de rijen voor de kassa tot om de hoek. Er was 'buzz'. Dit moest je gezien hebben.
Neem dan de weinig spectaculaire presentatie op de Uitmarkt, gevolgd door de polderkaartverkoop door een van de hoofdrolspelers zelf, gecombineerd met het gedoe rondom Jack van Gelder die eerst wel en toen (godzijdank) toch niet mee zou doen, afgewerkt met de blamage van het tot Life and Cooking gedegradeerde Musical Awards Gala 2011 (waarvan in ieder geval op internet elk spoor van een presentatie van 'De Producers' ontbreekt) en wat overblijft is deze commercial met ingeblikt gelach en triest ingemonteerd publiek die het Nederlandse publiek naar de theaters moet lokken:



Zeg nou zelf: Heeft u na het zien van deze 25 seconden het idee dat u naar een Broadway hitmusical gaat of bekruipt u ook het idee dat dit een klucht van jewelste gaat worden?

Dat brengt de TV dokter op:

3. De humor van Mel Brooks
Zij kan er lang of kort over zijn, maar je houdt ervan of niet. Of dit nou het type humor is dat in Nederland gigantisch scoort? De TV dokter wil ervan af wezen. Kijk een willekeurige Amerikaanse late-night show en je snakt direct naar een stukje Koefnoen. Wat dat betreft is het wellicht eerder een wonder dat de show in London zo'n succes was (waarschijnlijk te danken aan Nathan Lane), want echt tongue-in-cheek kun je deze grappen niet noemen.
Dan kunnen de recensies in de Nederlandse kranten nog zo positief zijn, de TV dokter blijft toch met een behoorlijk groot André van Duin en onderbroekenlol idee zitten na het lezen van de Telegraaf (4/5 sterren: "Je moet bereid zijn in het hoge flauwekulgehalte van De Producers mee te willen gaan, maar wie dat doet krijgt kolder van het hoogste niveau") en de NRC (3/5 sterren: "Kluchtige producers soms geestig").

4. Het onderwerp
Vooruit, de TV dokter gooit er nog een recensie tegenaan. Dit schreef de Volkskrant (4/5 sterren): "Schuif het politiek correcte gevoel opzij, erger je niet aan de swastika's en theatrale relnichten en je hebt een topavond."
Want inderdaad, De Producers is een comedy over Hitler, inclusief hakenkruisen en bijbehorend groeten met gestrekte arm. Moet kunnen, want de (Joodse) bedenker van de musical, Mel Brooks, vond dat je dictators op geen groter manier kunt vernederen dan door ze uit te lachen. Dat lukte al in 1968, toen hij de Oscar-winnende film waarop de musical gebaseerd is maakte. En het lukte dus ook op Broadway (in 2001) en op West End (in 2004). Sterker nog, zelfs in Duitsland (2009) werd na lang wikken en wegen de musical ten tonele gebracht. Maar wie wil in Nederland momenteel om dit onderwerp lachen? Musicals trekken volle zalen. Maar er zitten doorgaans wel veel jonge fans van Jim en Chantal in de zaal. Willen die ook lachen om Hitler? Om dansende meisjes in dirndls? Of gokt de satirische musical op publiek dat kan inzien dat het allemaal ironisch bedoeld is?

5. Het politieke klimaat
Is er niet gewoon teveel verwarring over Mauro in het bijzonder, integratie in het algemeen en de opkomst van rechts dat je je misschien onbewust wel heel erg PVVer voelt als je een avondje gaat zitten lachen om Hitler? Ook al is het dan ironisch?
Als we dan toch moeten lachen om een politiek leider, dan zoeken we het wel wat dichter bij huis. En zeer geslaagd, getuige het succes van MightySociety8.


Wat als Joop een musical over Geert zou maken? Mightysociety8 de musical from noelskeulen on Vimeo.

6. De economische crisis?
Doorgaans wil het publiek in tijden van recessie vooral lachen en vermaakt worden om even te kunnen uitsnappen uit de harde werkelijkheid. Dat is algemeen bekend. Alleen wil dat publiek het kennelijk niet doen bij de Producers. Misschien vinden Nederlanders wel dat al die glitter en glamour (die zit er namelijk in, al zou je dat afgaande op dat verschrikkelijke reclamespotje niet zeggen) gewoon meer bij Broadway en West End horen. Een aantal jaren terug voelde 42nd Street toch ook een beetje alsof je de lekkere goedkope Franse wijn uit de vakantie later thuis nog een keer open trok. Sommige dingen moet je misschien niet uit hun natuurlijke omgeving willen halen.
Afgelopen week werd bekend dat de musical 'Soldaat van Oranje' wederom werd verlengd. En dat terwijl die toch op een ogenschijnlijk onmogelijke plek wordt gespeeld (in een hangar op voormalig vliegveld Valkenburg). Probeer daar maar eens te komen met het openbaar vervoer zonder extra voor de pendelbus te moeten betalen. Het publiek is dus best bereid om kaartjes te kopen en wat extra moeite te doen om bij een voorstelling te komen. Misschien identificeert de Nederlander zich als het om de tweede wereldoorlog gaat toch nog steeds liever met de helden uit Soldaat van Oranje.
Of misschien bewaart die Nederlander zijn zuurverdiende centen wel voor...

7. Wicked
De TV dokter kan zich niet herinneren dat er de afgelopen jaren veel mensen watertandend zaten te wachten tot The Producers naar Nederland zou komen. Bekende liedjes? Bekende teksten? Springtime for Hitler en daar houdt het dan wel mee op. Maar musicalminnend Nederland kon niet wachten tot eindelijk Wicked, het verhaal achter 'The Wizard of Oz' naar ons land toe kwam. Want Wicked biedt meer dan genoeg 'escapism' voor economisch zware tijden. Het is een sprookje. Je kunt er bij lachen en huilen. Het gaat over goed en kwaad. En over vriendschap enzo. Met Wicked ben je een paar uur echt in een andere wereld. En Willemijn! Onze nieuwe nationale heldin die vanuit het niets publiekslieveling werd en die straks zonder pardon de vloer aan gaat vegen met Chantal (sorry, Janzen). Wie haar (of Idina Menzel) ooit Defying Gravity heeft horen zingen, denkt wel twee keer na voor hij zijn geld uitgeeft aan John Kraaijkamp, de aanwezigheid van Noortje Herlaar ten spijt (sorry, Noortje).

Geen opmerkingen:

Een reactie posten