zondag 16 oktober 2011

Overspel (7): Spullen pakken en opzouten

Bron: http://overspel.vara.nl
Ergens in een geluidsstudio in Nederland, moet een muziekliefhebber bij het in elkaar monteren van de soundtrack die deze serie ondersteunt (en bij tijd en wijle zelfs draagt) de tijd van zijn of haar leven hebben gehad.

Ook vanavond trok VARA's 'Overspel' weer een stevige portie psychedelic rock uit de eclectische platencollectie van Huub Couwenberg tevoorschijn.


Dat culmineerde uiteindelijk in het onbetwiste hoogtepunt van de zevende aflevering: De laatste vijf minuten, waarin alle verhaallijnen (Willem en Iris in bed, Huub Couwenberg achter zijn bureau, Björn in de verhoorkamer, Pepijn en Menno met de Blauwe Krokodil, Elsie alleen achter een grote eetkamertafel, Menno in een kraakpand, en natuurlijk... Marit) als een kolkende massa tot een climax kwamen op 'Child in Time' van Deep Purple. De muziek kleurde tegen, werkte vervreemdend, was een waarschuwing voor dovemansoren en klonk tegelijkertijd als een schreeuw van het onderbewuste.

Daarbij spraken ook de eerste regels van de tekst nog eens boekdelen:

"Sweet child in time, you'll see the line
The line that's drawn between good and bad." 

Het geheel bezorgde de TV dokter in ieder geval onderhuidse rillingen en maakte duidelijk dat Couwenberg, Van Erkel en consorten zich en masse in een vrije val hebben gestort, op weg naar een diep, zwart gat waaruit geen weg terug meer is. 

Voorafgaand aan dit fraaie staaltje editing (dat in retrospect de hele aflevering naar een hoger plan tilde), ploegde de kijker zich door meer relatiestrubbelingen van Iris en Pepijn, zag diezelfde kijker het huwelijk van Elsie en Willem in elkaar storten en zorgde de verklaring van tante Beppie ervoor dat Björn in de cel werd gegooid, waarna de recherche een staaltje verhoortechniek op hem kon los laten waar ze in 'Hart tegen Hard' nog het nodige van kunnen leren.
Aflevering zeven bleek een vraag en antwoordspel.

In Amsterdam houdt Pepijn van Erkel hoogstpersoonlijk de TNT in business, want de foto van een naakte Iris en Willem in een innige houding die niets aan de verbeelding overlaat, is inmiddels per post aangekomen bij Huub Couwenberg. Waarom die er vervolgens voor kiest om de secretaresse van Willem te laten googelen wie deze Iris Hoegaarde ("zonder n") is, wordt niet helemaal duidelijk. Ze blijkt nog niet echt goed met de zoekmachine overweg te kunnen ook, want later is uitgerekend Joachim de digitale whizzkid die Huub laat zien dat Pepijn geen rechter, maar officier van justitie is.

Terwijl Iris en Pepijn zwijgend de wisseling van de wacht over Menno overdragen en Willem en Elsie elkaar ook al niets meer te melden hebben, zit de recherche al met de video camera in de aanslag in de woonkamer van Beppie Karelse om haar verklaring op te nemen. Die heeft het er duidelijk moeilijk mee om Björn (die na zijn ongeluk "zo'n andere jongen" is geworden) te beschuldigen, al was het alleen maar omdat Elsie daar zoveel verdriet van zal hebben.

Maar Elsie heeft ondertussen genoeg aan haar eigen ellende. Zij duwt een frisgewassen Willem de brief onder de neus die ze vorige week van Pepijn in de post ontving. Zo welbespraakt en ingetogen als Ramsey Nasr een paar weken terug de rol van bedrogen eega vertolkte, zo volledig los mocht Rifka van Lodeizen gaan als Elsie. Het was een vreugde om naar te kijken. Een mooie monoloog hielden we er niet aan over,  maar Ketelaar liet zien dat er niet altijd veel woorden nodig zijn om de totale implosie van een huwelijk te bewerkstelligen.
Op Elsie's "Is dit waar?" knikt Willem alleen maar. Wanneer hij daar vervolgens "Ik had het je vandaag willen zeggen" aan toe voegt, veegt Rifka met een grote maai over het aanrecht de halve huisraad naar de bliksem. Nog een zwaai over de koffietafel er overheen en daar gaat de tweede helft van het inventaris. Willem mag zijn rol van Boerenlul vervolgens nog even helemaal uitspelen met de dooddoeners "Als ik iets niet wil is het jou pijn doen. Ik ben gewoon verliefd geworden. Ik wilde niet dat het gebeurde, ik was er niet naar op zoek". Hij had het niet slechter kunnen afsluiten dan met zijn "Ik bel je vanmiddag".

Eerst belt hij (vanaf de roeibaan van Okeanos in het Amsterdamse Bos) echter naar Iris. "Ze weet het." Wanneer Iris hem vraagt "Heb je het haar verteld?" antwoordt Willem als een echte advocaat: "Ze heeft me zojuist uit huis gegooid". De oplettende kijker zal hebben gezien dat dit ontwijkende gedrag geen uitzondering vormde en dat Willem in de hele aflevering Iris geen enkele keer een eerlijk antwoord op haar vragen heeft gegeven. Geen goed teken, als je het aan de TV dokter vraagt.

De verklaring van Beppie is belastend genoeg om tot arrestatie over te gaan en niet veel later staat de recherche bij Couwenberg voor de deur om Björn af te voeren naar het bureau. Volgens Huub gaat dit "helemaal niet goed", maar Joachim is ervan overtuigd dat "we hebben met hem gerepeteerd tot het z'n neus en oren uitkwam".
Tijd om de hulptroepen in te roepen en dus bellen ze Willem.
Vooralsnog werkt Björn inderdaad netjes zijn vaste riedeltje af: "Ik was niet op de brug, ik was op de club".
Wanneer Willem eindelijk in de petoet arriveert, probeert hij een volslagen verwarde Björn uit te leggen dat hij zwijgrecht heeft en dus niet hoeft te antwoorden op vragen van de politie. Dat komt niet echt binnen, want Björn houdt alleen maar vol dat hij "weet wat ik moet zeggen".

Pepijn speelt inmiddels een gemeen spelletje met Iris, die Menno in het weekend bij zich wil hebben. Volgens hem zijn er "gronden waarop de omgang met het kind ontzegd kan worden. Nu is het zo dat jij een verhouding hebt met een man die omgaat met verdachten van moord..."
Mooie chantage van deze man van de wet.
Iris rent weer naar de rechtshulp met smoesjes over een vriendin die haar kind niet meer mag zien voor een tenenkrommende conversatie die eindigt met "Zou u niet nog een keer goed in de wetboeken willen kijken en me terugbellen?" Wanneer ze later in de aflevering echter het beloofde telefoontje ontvangt, lijkt ze echter nauwelijks meer geïnteresseerd in het antwoord. Dit zijn echt totale missers, deze scènes.

Terug bij Couwenberg en Joachim, probeert Willem om Huub ervan te overtuigen dat er nog maar een ding op zit: "Je gaat naar Beppie, op je knieën, en je biedt je excuses aan." Haar verklaring kan ze weliswaar niet meer terugnemen, maar ze kan er wel iets aan toevoegen: "Dat ze onder druk is gezet door de politie. Dat ze het eerst zeker wist maar dat ze nu aan het twijfelen is en dat ze zeker weet dat haar liefste neef zijn oom zoiets nooit zou aandoen."

Iris en Pepijn hebben ondertussen een allesbehalve gezellige lunchafspraak op een terras. Helaas ziet de scène er door het diepgouden (kunst?)licht uit als een misplaatste ode aan 'Inception'. Dat laat niet weg dat Pepijn het gewoon bikkelhard weet te spelen: Willem is een maffioso en "voor je het weet zit mijn zoon op de knie van Björn Couwenberg hop-paardje-hop te doen".

Iris blijkt in no time van leuke minnares via triest gevalletje hopeloos te zijn doorgeslagen naar lastig blok aan het been en staat niet veel later doodleuk bij het kantoor van Willem op de stoep. Die heeft echter geen tijd voor haar, want "alles gebeurt tegelijk". Op Iris' vraag of Björn schuldig is geeft hij geen antwoord. Op Iris opmerking dat Pepijn niet meer wil dat ze Menno ziet "omdat ik omga met gangsters" zegt Willem alleen maar "Iris, ik ben advocaat". Wanneer ze tenslotte nog probeert "Hoe gevaarlijk zijn die mensen?" doet Willem er wederom het zwijgen toe.

Echt voorspoedig verloopt de middag van Steenhouwer niet, want Iris is nog maar nauwelijks vertrokken, of een wankelende Elsie verschijnt op kantoor en krijgt daar een totale zenuwinzinking. "Het ligt aan mij hè? Ik heb het verkeerd gedaan, maar ik kan veranderen. We moeten meer samen gaan doen. Het was een slippertje, ik vergeef je." Wanneer Willem zich vermant en als een echte vent zegt dat hij verliefd is op een ander en zo niet thuis kan blijven wonen, zakt Elsie als een dier in doodsnood huilend op de vloer, klampt zich vast aan Willem's enkels en jammert "Ik kan niet zonder je!".
De lafferik laat haar liggen en rent het kantoor uit.
Grote complimenten voor Rifka Lodeizen, zij zette vanavond de beste labiele moeder neer sinds Willeke van Ammelrooij in 'Ciske de Rat'. 

De poging van Huub om bij Beppie door het stof te kruipen mislukt jammerlijk, want vanaf het balkon bekogelt ze hem met een partij bloempotten die het inventaris van een gemiddeld tuincentrum vormen. Ze weet hem daarbij ook nog heel knap op de pols te raken, zodat Joachim hem direct naar de eerste hulp kan doorrijden. Met zijn pols in het verband arriveert hij even later (met een continuiteitsfoutje, zoals knap geconstateerd in DWDD) weer thuis.

Thuis maakt Elsie vanaf bed (mooi camera-standpunt) aan Willem duidelijk dat hij zijn spullen kan pakken en kan opzouten. Beneden vertelt hij Marit en Marco dat hij een tijdje weggaat. "Heb je een ander?", vraagt zijn kroost. "Nee natuurlijk niet", liegt Willem meteen. "Het gaat gewoon even niet zo goed tussen je moeder en mij."
Om nog even te illustreren hoe volledig out of touch hij is met zijn kinderen, probeert hij Marco over te halen om een keer te gaan paintballen. Het is het laatste zetje dat Marco nodig heeft om te laten zien dat hij inmiddels een echte man is. Hij springt op de brommer en rijdt naar opa Couwenberg om te zeggen dat hij klaar is voor "die klus". Opa stuurt hem naar het kraakpand.

Gelukkig kan Willem bij Iris in haar studio terecht voor een warme maaltijd.
"Zeg eens wat tegen me, hoe was het vandaag thuis?" Willem vat het kort en bondig samen: "Klote."

En daarmee belanden we bij de laatste vijf minuten, waarin niemand minder dan Marit voor een cliffhanger zorgde die bij de TV dokter de haren in haar nek recht overeind deden staan. Bovendien werden we daarbij heel subtiel steeds een beetje op het verkeerde been gezet.
Wat doet Marit daar in dat cafe met paars pluche? Is het een cafe? Is het een club? Wie ontmoet ze? Waarom ontmoet ze Joachim? "Schat, wat gek om zou af te spreken met jou." Geeft ze hem nou een kus op de mond? Nee, toch niet, op de wang. Versiert ze hem nou? Nee, ze doet een beroep op zijn loyaliteit omdat ze vroeger altijd "naar de dierentuin gingen". En daarom dacht ze: "Joachim praat wel met me." En dan blijkt eindelijk waarover: "Hartman. De vader van m'n beste vriendin die nu niks meer met me te maken wil hebben. Wat heb je verdomme tegen haar vader gezegd?" Ze rondt het af met een onverwacht sterk staaltje chantage: "Als ik van jou ook geen antwoord krijg, dan zit er maar een ding op. Misschien moet ik het gewoon maar eens aan de politie vragen."

Terwijl de laatste maten van de muziek aanzwellen tot een schurend hoogtepunt, liggen Willem en Iris in bed. Iris wil nog maar een antwoord hebben: "Is die man gevaarlijk of niet? Ik heb een kind!"

Nog even geduld Iris, nog even geduld.

Samengevat: niet de allersterkste aflevering, maar volledig gered door de laatste vijf minuten. Voor alle liefhebbers is hier daarom nog een keer de uitsmijter: 'Child in Time' van Deep Purple.



Geen opmerkingen:

Een reactie posten