Jazeker.
Zestien.
U hoort het goed.
Is zoiets een goed of een slecht teken?
In het beste geval betekent het dat ze zomaar zestien minuten van hun kruit kunnen verschieten, waarna nog genoeg kwaliteitsmateriaal overblijft voor de daadwerkelijke serie. In het slechtste geval gaat het met zo'n serie precies als met sommige bioscoopfilms: als je de trailer hebt gezien, dan heb je meteen alle hoogtepunten wel gehad. In het nog ergere, allerslechtste geval betekent dit een gedrocht van een dramatische intrige, waar alleen al een trailer van 16 minuten voor nodig is om de eindjes een beetje aan elkaar te knopen.
Een
Vooralsnog lijkt het met Lijn 32 de goede kant wel op te gaan, al maakt de serie het zichzelf natuurlijk wel erg moeilijk door in de eerste paar minuten van aflevering 1 bijna alle hoofdrolspelers op te blazen. Zie daarna nog maar eens de moed bij elkaar te sprokkelen om emotioneel te investeren in alle karakters, om te zien hoe het toch kwam dat ze zo treurig aan hun eind kwamen. De TV dokter koestert in ieder geval alleen nog ijdele hoop voor Waldemar, want uit de vlammenzee van die stadsbus zal wel niet veel meer te redden zijn. Het was gelukkig wel erg mooi tegengekleurd, door de ontploffing te contrasteren met de prachtige langzame, droeve klanken van een klassiek muziekstuk dat zowel Soundhound als Shazam niet kennen, maar waarvan de aftiteling ook niet direct duidelijk maakt wie het dan wel gecomponeerd zou kunnen hebben.
Twee
Er zit wel voor iedereen wat wils in Lijn 32, met de nodige knipogen naar de werkelijkheid.
Wie Amsterdam een beetje kent, zal zich best vermaken. Hij of zij zal waarschijnlijk alleen wel drie keer nadenken alvorens nog een keer in lijn 62 te stappen. Want wie houden we hier met z'n allen voor de gek? Dat is de buslijn waar het karakter van bus 32 op gebaseerd is. Hoe dan ook, het is toch aardig om de hoofdstad zo te zien schitteren als het New York van de Nederlandse film en televisie. Na A'dam -E.V.A. en Overspel is dit tenslotte al de derde serie op rij waarin Mokum een prominente rol speelt.
Voor de politiek geïnteresseerden is er het karakter van politicus Zwart. Het gedachtegoed van Geert Wilders in de verpakking van Wouter Bos. Erg actueel. Het talkshowhostkarakter van Peter Blok zou ook zo de liefdesbaby van Pauw, Witteman en Van Nieuwkerk kunnen zijn. En hoe briljant was vorige week de persiflage op het karakter van Zwart door Paul Groot zelf? Erg briljant.
Drie
Lijn 32 is heel erg multiculti. En biedt daarmee hoop voor de toekomst. Want het gezin Pinedo, dat pak 'm beet tien jaar geleden genadeloos afgeserveerd zou zijn naar een hoge, grijze flat in de Bijlmer, woont nu met dochter Coco in een huis met tuin waar menig Amsterdammer jaloers op zal zijn. Of de alarminstallatiebusiness betaalt heel behoorlijk, of het schminken en vermommen van Hilversum's toptalent is lucratiever dan we allemaal dachten. Het wachten is dus nu op het moment dat de Amsterdammers van Marokkaanse afkomst ook allemaal een televisiehuis krijgen waarin hun persoonlijkheid, en niet hun afkomst, centraal staat. Want voorlopig lijkt het wel alsof dezelfde set opnieuw gedressed wordt als er in het script staat:
INT. HUISKAMER MAROKKAANS GEZIN - DAG
 |
| Bewijsstuk 1a: De huiskamer van het Marokkaanse gezin in de One Night Stand film 'Nina Satana' - de rode bank langs de muur met crèmekleurig behang met een een patroontje. |
 |
| Bewijsstuk 1b: De huiskamer van het Marokkaanse gezin in Lijn 32 - de rode bank langs de muur met crèmekleurig behang met een patroontje. |
 |
| Bewijsstuk 2a: Nina Satana - de aangrenzende bank onder het raam, voor de lichte vitrage met een net iets ander patroontje. |
 |
| Bewijsstuk 2b: Lijn 32 - de aangrenzende bank onder het raam, voor de lichte vitrage met een net iets ander patroontje. |
Maar natuurlijk zou het ook best kunnen dat alle Marokkaanse huiskamers inderdaad op elkaar lijken. Daar wil de TV dokter vanaf wezen. Een soort IKEA syndroom, maar dan anders.
Voorlopig zit de TV dokter nog wel met een prangende vraag: Wie hakt er bij de televisie de knopen over wel-of-niet ondertitelen door? Want waarom krijgt Angelien uit Brabant in Obese wel ondertitels, maar de Amsterdamse straatschoffies en dope muziekgasten niet? Het werkt wel hoor, al dat eigen taalgebruik waarvan je wel de essentie maar niet de letterlijke betekenis meekrijgt. Maar geldt dat niet net zozeer voor alles wat met een accent van net buiten de ring of over de Amstel praat?
Toch handig, dat Twitter:
BeantwoordenVerwijderen@Lijn32 laat weten dat "De muziek voor Lijn 32 werd geschreven door Tom Holkenborg (Junkie XL). "
De TV dokter had geen idee dat hij ook zo'n goeie klassieke muzikale pen had, maar de soundtrack van de Heineken ontvoering (met name 'Heineken comes home') bevestigt dat dit het geval is.
Weer wat geleerd!
Lijn 32 is inderdaad vreselijk multi-culti. De twee Marokkaanse straatschoffies die een bom plaatsen in het gemeentehuis doen dat natuurlijk alleen maar uit pure wanhoop nadat ze hun uiterste best hebben gedaan een fatsoenlijke plek in de samenleving te verwerven. Ze lopen daarbij voortdurend tegen allerlei vooroordelen aan, waardoor het bijvoorbeeld onmogelijk is om een stageplek te bemachtigen of te behouden. De hardwerkende negroïde beveiliger en diens behulpzame (eveneens negroïde) vrouw overkomt eveneens niets dan ellende en onverdraagzaamheid. Het crisisteam van de politie daarentegen houdt bewust achter dat de geplaatste bom niet echt is, de politicus Zwart wordt neergezet als de duivel in eigen persoon, een buurman probeert de Marokkaanse relschoppers aan het kruis te nagelen, etc. etc.
BeantwoordenVerwijderenLijkt me dus kortom meer een serie voor de VARA.
Bij lijn 32 wordt ook gebruik gemaakt (in de achtergrond steeds) van de eerste klanken uit 'Long road out of Eden' van de Eagles. Even om het muziek-verhaal compleet te maken.
BeantwoordenVerwijderen@Anoniem van 25/2: Bedankt! Zo helpen wij elkaar.
BeantwoordenVerwijderen