De Rijdende Rechter: Geen balletjes

Koot & Bie en Koefnoen moeten gisteren bewonderend naar de NCRV hebben gekeken, stikjaloers dat ze dit niet zelf hadden verzonnen. De Rijdende Rechter kreeg daar een absurdistisch tintje, over de rug van een uitkeringsgerechtigd echtpaar en hun hond heen.

Want die arme Motie.
De negenjarige Jack Russell ging voor een gebitsreiniging naar de kliniek (wist u dat er een speciale dierenkliniek was voor mensen met een uitkering?), maar de dienstdoende dierenarts dacht een castratie te moeten doen. Chop chop.
En dus ging Motie naar huis zonder testikels.
Dat viel bij zijn baasjes, die hem als hun kind zien, niet in goede aarde. "Elke keer als ik naar hem kijk, word ik kwaad!" zei zijn baasje. Om te vervolgen met: "Vroeger, toen hij compleet was, zat ik ook met zijn ballen te spelen."
De TV dokter zou haast zeggen: bel de dierenpolitie, want dit riekt naar een zedenmisdrijf.

Wat ook riekte, was het feit dat Motie's baasje bij het uitlaten van Motie en zijn zo te zien niet gebitsgereinigde speelmaatje, verzaakte om de zachte puree aan ongecastreerde hondenschijt op te ruimen.
Niet dat De Rijdende Rechter daarvoor kwam, maar het leek de TV dokter toch een smet op het dossier van de eiser.



Intussen vond de meneer van dierenbescherming Rijnmond het allemaal vreselijk wat er gebeurd was. Maar ja, "we kunnen ze moeilijk terugplakken", sprak hij nuchter.

Deze meneer Hitzert (de TV dokter zou overigens zweren dat zij hem ergens van kent. Zit hij ook in zo'n Rondom Tien panel? Is hij af en toe tafelgast bij DWDD? Zat hij ooit in het Big Brother huis? 

Of is Rinus gewoon een amalgaam van Ruud "Even Knuffelen", Maurice de Hond en Maarten van Rossum?) was sowieso van de nuchtere beschouwing. "Als het kalf verdronken is, is het dood," zei hij ook nog. En "waar gewerkt wordt, vallen spaanders. Maar het is een grove fout."
Inderdaad, een grove fout van bijna het kaliber verkeerde-been-geamputeerd.

En dus zat de arme man in het beklaagdenbankje, want de baasjes van Motie eisen een flinke schadevergoeding. Motie was namelijk niet meer hetzelfde. Hij wilde niet meer spelen (waarschijnlijk had hij eindelijk door dat dat gerommel aan zijn ballen mooi afgelopen was) en gromde lelijk. Wat de TV dokter ook zou doen als zij testikels zou hebben en de tandarts ze plotseling zou verwijderen.

De baasjes kregen excuses, een bosje bloemen, nazorg en 250 euro schadevergoeding geboden. Maar de baasjes willen meer. Ze willen 1500 euro smartengeld. Zodat ze lekker twee weekjes met de honden op vakantie kunnen, om alles een beetje te kunnen vergeten.

Jetske van den Velsen had wel door waar de schoen wrong. Waren de baasjes soms bang dat Motie het hen kwalijk nam? Dat hij dacht dat ze het met opzet hadden gedaan?
Ja, gaven de baasjes toe. Eigenlijk wel.

En dus werd er een 'hondentolk' uitgenodigd, die precies zei waar de baasjes op zaten te wachten: "Nee, ik ben niet boos op jullie. Maar blijf me in ieder geval als volwaardig beschouwen. Niet teveel aandacht naar het feit dat ik geen ballen meer heb. Ik ben een compleet hondje. Spreek me aan op mijn mannelijkheid, want ik ben nog steeds een vent."


De TV dokter zou willen dat er een tolk was die de gedachtewereld van de gemiddelde man zou eenduidig wist te vertalen, maar de goedgelovige baasjes van Motie waren na deze volzinnen die klaarblijkelijk aan het brein van hun Jack Russell ontsproten wel een beetje gerustgesteld. De TV dokter zou zeggen: Geef die hond een boekcontract.

Na een bezoek aan een Jack Russell expert ("Ik vind hem voor een Jack Russell heel normaal") en de diepere inzichten van het publiekspanel ("Het is een opgevoerde stofzuiger, net als al die andere Jack Russells" en "We hebben het hier over de ballen van een hond, ik vind het erg moeilijk daar een prijskaartje op te plakken"), was het tijd voor de hoorzitting. De neef van het baasje mengde zich daar in de discussie: "Ik wil geen fouten hebben! U moet een dubbele check doen!"


De zaak werd even geseponeerd, omdat Motie, het lijdend voorwerp, de rechtsgang verstoorde en uit de zaal verwijderd moest worden. Voordat u 411 gaat bellen, Motie kefte vrolijk verder op de gang.

Bij de meneer van de dierenbescherming komt eindelijk het hoge woord eruit, al moet meester Visser wat aandringen: Hij denkt dat de baasjes er een slaatje uit proberen te slaan.
"Het gaat niet om het dier, het gaat voor mijn gevoel om het geld en daar heb ik moeite mee."
Het panel is er ook van overtuigd dat het bedrag van de schadevergoeding bepaald is door de reisbrochure en niet door het door Motie geleden leed.

Nu besluit meester Visser dat alle kaarten op tafel liggen. Tijd voor de uitspraak...

En daar werd op de doordeweekse woensdag weer wat geleerd, want wat blijkt? Het Nederlandse recht zegt dat er alleen betaald moet worden als er schade is. En Motie is niet minder waard geworden. Hij was toch al nooit een fokreu. Hoppakee. En daarmee is de waarde van een paar testikels dan ook meteen flink gekelderd.
En smartengeld dan? Nee, want je kunt geen vergoeding krijgen voor door-iemand-anders-geleden-leed! Tenzij die ander met opzet leed is aangedaan om jou te kwetsen.
En dus hoeft er niets betaald geworden.

En terwijl de hond zonder ballen toekeek, besloot meester Visser: "En daar moet u het mee doen."


De meneer van de dierenbescherming was vreemd genoeg nog het minst tevreden: De uitspraak gaf volgens hem aan dat het Nederlandse recht een dier nog steeds ziet als goed en bezit. Daar valt nog een hoop terrein te winnen.

Zat er toch nog iemand met ballen in de zaal.