Zondagavond waren we met z'n allen getuige van een hele interessante zomergast. Voor het eerst ontwikkelde zich deze zomer een gesprek tussen gast en presentator. Het illustreerde dat je chemie niet kunt afdwingen. Waarom het met Micha Wertheim en Henny Vrienten af en toe zo tenenkrommend pijnlijk was om naar te kijken daar wil de TV dokter verder vanaf wezen. Zij heeft wel een paar theorieën (iets met apenrotsen en alfamannetjes), maar die houdt zij maar even voor zichzelf. In elk geval kon Jolande Withuis boeiend vertellen over Juliana en Bernhard, opgroeien in een communistisch gezin en verzetsheld Pim Boellaard.
En toen sloeg het noodlot toe. Waaiers, glazen water en depdoekjes mochten niet baten en uiteindelijk eindigde Jolande met een migraine aanval in de kleedkamer en kondigde een verslagen Jan aan dat de zomergastenavond aan een voortijdig einde was gekomen.
Het was live TV zoals je die niet vaak mee maakt. Want wat gaan de zaken eigenlijk doorgaans vaak goed! Dit was rauwe ellende. Het ontbrak er helaas maar net aan dat de camera er in de kleedkamer bovenop stond om ons te laten zien hoe de gast erbij lag. Maar goed, de VPRO is geen PowNews en dus bereikte dit privé momentje de huiskamer niet.
Wat is het daarom knap dat De Beste Singer Songwriter ons het idee weet mee te geven dat we er met z'n allen live bij zijn, daar in Bitterzoet. De uitzending wordt op zaterdag opgenomen, maar er wordt niets weggepoetst of gladgetrokken. Een paar weken terug zagen we al hoe Mevrouw Tamara even moest herstarten. Vanavond had Mattanja het moeilijk. Tot twee keer toe raakte zij de draad kwijt tijdens de uitvoering van haar melancholische lied. Maar als je denkt dat Giel dat eruit laat knippen, dan heb je het fout. Dat schurende moment blijft er dus gewoon inzitten.
Het geeft je als kijker een ongemakkelijk gevoel. Wie zelf wel eens op een podium heeft gestaan, weet dat je in zo'n geval duizend doden sterft.
Maar tegelijkertijd is dat natuurlijk het grote voordeel van iets dat al is opgenomen: Je weet hoe het afloopt. Bij Jolande Withuis was het zondagavond maar afwachten hoe kreupel zij erbij zou blijven liggen. Van Mattanja wist de regie dat het uiteindelijk goed ging komen. En dus is de beste rauwe TV niet altijd live. Het is televisie die gemaakt is door een editor met ballen en gevoel voor drama. Voorlopig blijft DBSSW zich lekker ongepolijst voortbewegen op NL3. Zodat we konden zien hoe Douwe Bob (ook niet helemaal trefzeker bij elk akkoord op de vleugel) verdiend een keer een aflevering won.
Die eindstrijd lijkt inmiddels toch wel te gaan tussen de vier heren. Of niet?
Wie vind jij De Beste SSW?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten