Met afgrijzen en een teiltje heeft de TV dokter de afgelopen dagen (weken? maanden?) gekeken naar de teloorgang van de Nederlandse politiek. Op de schaarse momenten dat doomscrollen niet de overhand nam, spookte de vertwijfeling door haar hoofd. Komt het ooit nog goed met ons land? Hoe groot is de schade die Schoof's Schorpioenen Kabinet kan aanrichten voor het valt? Is de schade die PVV en FVD de afgelopen jaren hebben aangericht (en de wijze waarop we allemaal het debat hebben zien vervallen tot moddergooien met verbale diarree) überhaupt nog omkeerbaar? Slaapt Pieter Omtzigt nog?
Hoe kan het dat het eerste debat met de tweede kamer gaat over de vraag of de nieuwe ministers de grenzen van de rechtstaat zullen accepteren? Hoe kan het überhaupt dat zoiets onomstotelijks expliciet beschreven moet worden in een akkoord op hoofdlijnen. Als dat al geen onuitgesproken norm meer is, waar moet het dan heen met de mensheid?
Begrijp me niet verkeerd, ik dank Pieter O alsnog voor het feit dat die zin erin staat omdat die paar woorden nu in elk geval ergens op papier staan en aangeven hoever we zijn gezonken dat dit benoemd moet worden. De enige stille en overlevende getuige van hoe een maatschappij in verval raakt.
Zijn de Klevers en de Fabers nou dom en beïnvloedbaar? Of gewiekst? Wat voor land hebben zij eigenlijk voor ogen? Wat is hun visie op Nederland in 2100? Zou dat niet een aardig komkommertelevisieseizoen zijn? Dat we een aantal prominente politici (en doe er dan alsjeblieft een Klaver, Jetten en Bikker bij) eens vragen te dromen over wat voor toekomst zij eigenlijk willen bouwen? Komt er dan ook echt iets constructiefs uit de PVV en FVD waarbij meer mensen profiteren van wat hun definitie van welvaart ook mag zijn dan alleen zij zelf op de korte termijn?
Ik zet het teiltje vast klaar, en verkeer ondertussen rustig verder in een staat van verlamming - en bid voor het moment dat we kabinet Bikker I nog met droge voeten en in vredestijd mogen meemaken.
