Singer Songwriter gezocht

bron: http://www.debestesingersongwriter.nl

Er lijkt een stijgende lijn te zitten in het niveau van de talentenjachten op de vaderlandse beeldbuis. Natuurlijk, de tenenkrommende audities uit de voorrondes van Idols zijn nog steeds lachen, gieren, brullen. Glaasje wijn, zak chips erbij. Maar wat blijkt? Het is toch aanmerkelijk fijner om zonder leedvermaak te kunnen aanschouwen hoe een nieuwe lichting artiesten uit donkere zolderkamertjes en van achter het douchegordijn gekropen komt en de spotlights weet te vinden.

Tot nu toe gingen de commerciëlen met alle wat ook maar enigszins naar talent rook aan de haal (The Voice, X-factor, Holland's Got Talent, So You Think You Can Dance). Voor Nederland 1, 2 en 3 bleef hooguit wat operette en Ernst Daniel Smid over. Die tijd is voorbij. De publieke omroep slaat terug met 'De Beste Singer Songwriter van Nederland'. Vanavond was al weer de derde, en laatste, voorronde. Deze zomer wordt het programma vervolgd in een ander format (workshops, optredens en liedjesschrijven. Dat wordt ook interessant, want hoe breng je op onderhoudende wijze een writer's block in beeld?).

De bank. Gerard zit in er op.

Gepresenteerd door Giel Beelen, die wordt bijgestaan door een jury op een ouwe leren driezitsbank, was het programma tot nu toe alleen maar genieten. Want wat een heerlijk, eerlijk, echt mens is Miss Montreal! Wat fijn om op groot beeld te zien hoe de volgetatoeerde Eric Corton af en toe recht in zijn ziel geraakt wordt. En Gerard Ekdom mag van de TV dokter altijd wel op een driezitsbank zitten, al zou zij zich er in dat geval het liefste elke avond zelf naast vlijen. Giel is niet per se het grootste TV presentatie talent dat ooit in Hilversum heeft rondgelopen, maar hij doet precies wat hij moet doen. Een wervelende showmaster in een glitterpak zou dit format compleet voorbijstreven.
Perzisch tapijtje op de vloer van de studio: lekker knus en kneuterig. Echt Nederland 3...

... totdat de dames en heren auditanten zich kwetsbaar en broos achter de piano of gitaar opstellen om hun zelf geschreven en gecomponeerde zielroerselen stem en geluid te geven. En dan blijkt plotseling dat het programma Ware Kunst van het Hoogste Niveau herbergt. Die Nederlandse zolders en douchecabines blijken plotseling een kweekvijver te zijn van liedjesmakers die niet onder doen voor wie dan ook. 

Nee, op het programma is niets, maar dan ook helemaal niets aan te merken. Behalve dan op de uitvoering. Want waarom krijgen we slechts snippers te horen van al die prachtige liedjes? Waarom moeten er 'behind the scenes' commentaren van andere kandidaten doorheen worden gesneden?Waarom kregen we vorige week niet het hele verhaal van 'Apple's Kiss' te horen? Alleen de eerste zin al: "Life in the Garden of Eden really was boring as hell". Dat smaakt toch naar meer?

Gelukkig kun je alle liedjes dan wel weer stuk voor stuk

terugkijken en luisteren op de site. Lastig hoor,

al die multimediale meuk waar je achteraan moet klikken.

Misschien dat bij het laten horen van alle hele nummers meteen veel duidelijk is wie er door moeten en wie niet. Maar in de huidige uitvoering lijkt de schifting van talent hier veel te snel plaats te vinden. Van elke 10 kandidaten in iedere voorronde, mochten er maar twee door naar het vervolg van het programma. Dat vond zelfs de jury lastig. Die smokkelde en koos drie winnaars tijdens de tweede aflevering, vorige week. Astrid zat daar niet bij. Waarom eigenlijk niet? De jury hult zich helaas in algemeenheden. Als kijker krijg je niet te horen wat er nou zoveel briljanter was aan Rogier of Angela. Nee, dit programma zou zo, zonder enig probleem, twee keer zo lang mogen duren, zodat het wat lucht zou krijgen. Juist bij de publieke omroep.

De TV dokter hoopt in elk geval dat Astrid door blijft zingen en schrijven. Want dat liedje over het jongetje met een vissenkom in de metro, dat wil zij nu ook wel eens horen, binnenkort.