woensdag 29 augustus 2018

The Bodyguard - revisited

Wie de Bodyguard zegt, zegt Kevin Costner. Maar dat was in een andere tijd, toen alleen grote sterren zoals het film alter-ego van Whitney Houston zo'n kleerkast nodig had. En een president wellicht. Anno 2018 is het overal gevaarlijk (tot en met de president aan toe) en dus hebben ook huis-tuin-en-keuken politici behoefte aan bescherming. Zie daar de premisse van "Bodyguard" - een nieuwe BBC serie. Hopelijk kunt u de eerste twee afleveringen nog ergens terugkijken en aanstaande zondag verder gaan met episode 3. Want dit is smikkelen en smullen!



Richard Madden speelt David Budd, een Afghanistan veteraan die ondanks zijn overduidelijke PTSD (tot nu toe nog slechts weergegeven door een iets te hartstochtelijk drankgebruik) klaarblijkelijk door de veiligheidsdiensten de meest geschikte persoon wordt gevonden om de minister van binnenlandse zaken te beschermen. Die minister, een rol van Keeley Hawes als Julia Montague, is een serieuze tante. Type niet lullen maar poetsen en geen touchy-feely gedoe. Qua beleid liggen de twee elkaar niet helemaal, maar gelukkig spatten in episode 2 de vonken wel van het scherm als na een traumatisch ervaring de bodyguard ook de Romeo Capulet van Julia Montague blijkt te zijn. In elk geval voor een nacht. Of twee.

Denk niet dat we hier naar romantisch geouwehoer zitten te kijken! Er is ook politiek gekonkel, kijkjes achter de schermen bij de Houses of Parliament en terroristische samenzweringen die het niet bij dreigingen laten. Dit is een aanrader, mensen!

dinsdag 21 augustus 2018

MEG

Toen de TV dokter plotseling de filmposters voor MEG zag opduiken ging er ergens vaag een lampje branden. Al snel herinnerde zij zich ooit een paperback over een prehistorische mega-haai te hebben gelezen. Maar... dat was toch jaren terug? Inderdaad. Het was even slikken, want dat boek blijkt in 1997 verschenen te zijn. De TV dokter woonde toen nog op een piepklein studentenkamertje. Laten we ons maar verwonderen over haar scherpe geheugen en niet vervallen in "waar-blijft-de-tijd" lamentaties. 
Uiteraard was de TV dokter reuze benieuwd wat er van dat boek geworden was - want we zijn toch 20 jaar verder: wat blijft er dan over van een verhaal dat, zo memoreerde de TV dokter, toch sterk dreef op wetenschap en onderzoek en technische hoogstandjes. Heeft dat materiaal de (haaien)tand des tijds doorstaan? Daar kan de TV dokter kort over zijn: jazeker! 
Het recept? Men neme één van de meest universele angsten (what's lurking in the deep?), men voege daaraan toe een koene ridder (Jonas Taylor, gespeeld door een - wat de TV dokter betreft - vrij uitdrukkingsloze Jason Statham, maar dat zal persoonlijk zijn getuige de rest van het internet dat zijn performance wel weet te waarderen) en men zorgt voor een flinke upgrade naar anno 2018 door het geheel the polishen met een excentrieke miljonair, een state of the art marine biology lab en een internationale, diverse cast. Tot slot serveert men het geheel in Azië en men heeft een zomerhit. Jammer dat in dat hele proces de bioluminescentie* van de Megalodon, die toch zo prominent aanwezig was op de cover van die ouwe paperback van de TV dokter, de vertaalslag naar het witte doek niet heeft overleeft. Aan de andere kant is speuren naar een allesverwoestend monster dat niet zichtbaar is natuurlijk veel spannender...

En spanning is er. De haai die je wist dat zou komen deed de TV dokter toch een paar keer opveren in haar bioscoopstoel (en dan zag zij hem nog gewoon plat, in 2D). Viel er wat tegen? Jazeker. De makers hadden wat de TV dokter betreft best wat beter gebruik mogen maken van het feit dat ze in 2018 filmden door de Meg ook wat vaker echt in beeld te laten zien. Dat moet toch kunnen met alle CGI tegenwoordig. Eén van de redenen dat in de moeder aller haaienfilms, Jaws, de haai maar mondjesmaat in beeld was, was dat de boel er gewoon super-nep uitzag. 
De TV dokter zag ooit een documentaire waarin de editor van Spielberg's film, Verna Fields, vertelde over hoe het een kwestie van millisecondes was waarin de haai geloofwaardig in beeld was, waarna ze de regisseur ervan moest overtuigen dat er een scherpe cut moest komen omdat je anders meteen zag dat het gewoon een rekwisiet was. 


Hoogtepunt van de film is ongetwijfeld de kleine Sophia Cai als Meiying, de dochter van fearless marine biologist Suyin (vertolkt door Bingbing Li). Ze weet met één optrekkende wenkbrauw meer emotie over te brengen dat Jason Statham in zijn hele performance. Maar ga MEG vooral kijken voor het vermaak. Dat is deze zomer blockbuster zeker waard. En wees ondertussen blij dat het strandweer er bijna op zit. 

De echte die hards en film aficionados, kunnen ondertussen ook proberen om de diverse homages aan Jaws te ontdekken die hier en daar door de film versnipperd zitten. De TV dokter vond er een paar, ze staan hieronder (spoiler alert). 

Dog meets shark. Boven: Jaws. Onder: MEG


Let vooral ook op de 2018 versie van "jongetje met moeder op het strand". Warner Brothers heeft goed zijn best gedaan om te voorkomen dat deze top scene al uitlekt. Er is geen spoor van de acteerprestatie van deze Chinese acteur en zijn film-moeder bij elkaar te Googelen. Hetzelfde geldt trouwens voor de te gekke Thaise remake van "Hey Mickie" die te horen is tijdens de aftiteling - ook die lijkt om duistere redenen en tot veler ontevredenheid volledig van het internet (inclusief Spotify) verbannen te zijn.

* een biologisch verschijnsel waardoor sommige organismen licht kunnen uitstralen, denk aan vuurvliegjes 

maandag 20 augustus 2018

Een beter Utopia

De TV dokter had vakantie en zapte dus weer eens volop langs alle televisie kanalen. En wat blijkt? Op SBS6 is Utopia nog steeds in volle gang. Inmiddels draait, sinds het begin van de zomer, klaarblijkelijk versie twee. Een bare bones editie, waarbij de "inwoners" op het terrein zijn losgelaten zonder een dak boven hun hoofd - want die loods die er al stond, in versie één, was kennelijk wat teveel van het goede.



In details treden heeft verder geen zin: op http://www.utopiatv.nl mag dan nog zozeer gepropageerd worden dat er ook nu weer gebouwd kan worden "aan een nieuwe, ideale samenleving", de praktijk laat zien dat het hele gebeuren nog steeds neerkomt op geneuzel en geklaag. Je vraagt je hooguit af hoe de mensheid het zo ver heeft kunnen schoppen als dit is wat er bedoeld wordt met "bouwen aan een ideale samenleving".

Je kunt je ook afvragen, of het Utopia van SBS6 überhaupt nog wel van deze tijd is. Utopia startte in 2014. De crisis was op z'n retour, maar de tijden waarin je de televisiekijker naar een Gouden Kooi kon laten kijken om te zien hoe a happy few zich in luxe wentelden was ook voorbij. Van Henk en Ingrid tot Joris Luyendijk: we hadden toch allemaal genoeg van de doorgeslagen marktwerking, het grote geld en mega-corporaties? Nieuwe regels bedenken voor een betere samenleving - het klonk zo mooi en idyllisch. Maar al snel bleek dat Billie en consorten zich toch vooral zorgen maakten over wie het met wie deed, teveel voedsel consumeerde of te weinig geld in het laatje bracht. Wat dat betreft is het tekenend (zo leert Wikipedia) dat Utopia 1 gewonnen werd door een ondernemer, die heel gewiekst 50.000 euro crashte na een verblijf van 6 maanden. Je kunt de mens wel uit de consumptiemaatschappij halen, maar de consumptiemaatschappij niet uit de mens. Of zoiets.

Afgezien van die loods die aan het begin dan kennelijk heeft ontbroken, is er in Utopia 2 helaas bar weinig veranderd. En dat is een gotspe. Want de wereld is wel degelijk niet meer hetzelfde als in 2014. We leven nu in een tijdperk waarin de werkelijkheid al lang achterhaald is door de reality TV en de universele angst voor clowns gegrond blijkt nu de grootste clown van allemaal in het witte huis zit en politiek bedrijft via Twitter. Big Brother heeft het tegenwoordig voorzien op de mainstream media. Zit de TV kijker dan te wachten op een programma waarin we nog steeds doen alsof we allemaal even lekker kunnen knuffelen waarna alles weer goed is?

Als u het de TV dokter vraagt is het anno Trump tijd voor een Utopia met diepgang. Een Utopia met spelregels. Speel de werkelijkheid maar eens na op TV. Laat die inwoners niet los met een goedbedoeld "zoek het maar uit". Nee, geef ze een grondwet, en een set met spelregels. Bouw desnoods competerende samenlevingen. Laat één groep inwoners hun Utopia maar bouwen volgens  de leer van het communisme. Geef een andere groep maar een charismatische leider die de werkelijkheid verdraait - jazeker, plaats met medeweten van de televisiekijker maar een method actor tussen de inwoners waarvan je je continu kunt afvragen of hij nu echt zo gewiekst en amoreel is of gewoon een grote onbenul met een grote bek. En vooruit, laat ook een groep inwoners een nieuwe poging waging volgens de kapitalistische beginselen van een vrije democratie - maar dan wel eentje volgens het model van Athene, waarin truth van fiction wordt onderscheiden en waarin politieke leiders die het even laten afweten worden verbannen naar een lekkend tentje ergens aan de rand van het terrein.
Nog beter: voor de totale MINDF*CK is het misschien wel aan te raden om één groep inwoners steeds een paar maanden volgens een totaal ander regime te laten leven - tot de boel ontspoort of er inderdaad een Nirvana wordt gevonden. Het Stanford Prison Experiment revisited. En doe dit allemaal op de publieke omroep, zodat we tijdens de uitzendingen meteen wat achtergronden en geschiedenis krijgen over politiek een staatsvormen. In het kader van de Algemene Ontwikkeling. En als er toch op Andere Tijden en Focus wordt bezuinigd, moet daar plaats voor zijn. Natuurlijk denkt de TV dokter ook aan de export - want zij gunt Talpa (of de NPO) best een succesje in het buitenland. Voor de noodzakelijke couleur locale kan ieder land hun Utopia experiment inrichten volgens de beginselen van hun eigen politieke partijen. In Nederland garandeert het versnipperde landschap zo nog maandenlang hoogwaardige televisie en globaliseringstechnisch gesproken is het uitermate interessant om te zien wat "The Best of Utopia Worldwide" aan materiaal oplevert.

Kom op Talpa, doe je best.