Toen de TV dokter plotseling de filmposters voor MEG zag opduiken ging er ergens vaag een lampje branden. Al snel herinnerde zij zich ooit een paperback over een prehistorische mega-haai te hebben gelezen. Maar... dat was toch jaren terug? Inderdaad. Het was even slikken, want dat boek blijkt in 1997 verschenen te zijn. De TV dokter woonde toen nog op een piepklein studentenkamertje. Laten we ons maar verwonderen over haar scherpe geheugen en niet vervallen in "waar-blijft-de-tijd" lamentaties.
Uiteraard was de TV dokter reuze benieuwd wat er van dat boek geworden was - want we zijn toch 20 jaar verder: wat blijft er dan over van een verhaal dat, zo memoreerde de TV dokter, toch sterk dreef op wetenschap en onderzoek en technische hoogstandjes. Heeft dat materiaal de (haaien)tand des tijds doorstaan? Daar kan de TV dokter kort over zijn: jazeker!
Het recept? Men neme één van de meest universele angsten (what's lurking in the deep?), men voege daaraan toe een koene ridder (Jonas Taylor, gespeeld door een - wat de TV dokter betreft - vrij uitdrukkingsloze Jason Statham, maar dat zal persoonlijk zijn getuige de rest van het internet dat zijn performance wel weet te waarderen) en men zorgt voor een flinke upgrade naar anno 2018 door het geheel the polishen met een excentrieke miljonair, een state of the art marine biology lab en een internationale, diverse cast. Tot slot serveert men het geheel in Azië en men heeft een zomerhit. Jammer dat in dat hele proces de bioluminescentie* van de Megalodon, die toch zo prominent aanwezig was op de cover van die ouwe paperback van de TV dokter, de vertaalslag naar het witte doek niet heeft overleeft. Aan de andere kant is speuren naar een allesverwoestend monster dat niet zichtbaar is natuurlijk veel spannender...
En spanning is er. De haai die je wist dat zou komen deed de TV dokter toch een paar keer opveren in haar bioscoopstoel (en dan zag zij hem nog gewoon plat, in 2D). Viel er wat tegen? Jazeker. De makers hadden wat de TV dokter betreft best wat beter gebruik mogen maken van het feit dat ze in 2018 filmden door de Meg ook wat vaker echt in beeld te laten zien. Dat moet toch kunnen met alle CGI tegenwoordig. Eén van de redenen dat in de moeder aller haaienfilms, Jaws, de haai maar mondjesmaat in beeld was, was dat de boel er gewoon super-nep uitzag.
De TV dokter zag ooit een documentaire waarin de editor van Spielberg's film, Verna Fields, vertelde over hoe het een kwestie van millisecondes was waarin de haai geloofwaardig in beeld was, waarna ze de regisseur ervan moest overtuigen dat er een scherpe cut moest komen omdat je anders meteen zag dat het gewoon een rekwisiet was.
Hoogtepunt van de film is ongetwijfeld de kleine Sophia Cai als Meiying, de dochter van fearless marine biologist Suyin (vertolkt door Bingbing Li). Ze weet met één optrekkende wenkbrauw meer emotie over te brengen dat Jason Statham in zijn hele performance. Maar ga MEG vooral kijken voor het vermaak. Dat is deze zomer blockbuster zeker waard. En wees ondertussen blij dat het strandweer er bijna op zit.
De echte die hards en film aficionados, kunnen ondertussen ook proberen om de diverse homages aan Jaws te ontdekken die hier en daar door de film versnipperd zitten. De TV dokter vond er een paar, ze staan hieronder (spoiler alert).
 |
| Dog meets shark. Boven: Jaws. Onder: MEG |
Let vooral ook op de 2018 versie van "jongetje met moeder op het strand". Warner Brothers heeft goed zijn best gedaan om te voorkomen dat deze top scene al uitlekt. Er is geen spoor van de acteerprestatie van deze Chinese acteur en zijn film-moeder bij elkaar te Googelen. Hetzelfde geldt trouwens voor de te gekke Thaise remake van "Hey Mickie" die te horen is tijdens de aftiteling - ook die lijkt om duistere redenen en tot veler ontevredenheid volledig van het internet (inclusief Spotify) verbannen te zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten