Mevrouw Tamara leek het hoe dan ook vanavond zelf al allemaal niet zo lekker te vinden gaan. En ondanks het feit dat wat ze doet en ten gehore brengt anders en intrigerend is en tot nadenken stemt wordt het misschien erg moeilijk om ons zonder een echte 'Song' (als we dat tenminste definiëren als iets met een harmonische melodielijn die je na een paar maten nog kunt nafluiten) te blijven boeien.
Ze is meer iets voor een literair café. Voor een regenachtige herfstdag in de Balie of het boekenbal, waar zij dan met Ramsey Nasr in dichterlijke volzinnen een gesprek kan voeren waar de willekeurige voorbijganger geen touw aan vast kan knopen. Maar ze blijft toch een beetje de Rivella tussen de overige BSS'ers.
Douwe Bob. De Elvis van de Lage Landen. |
Waar is dat? Daar is dat! Als aankomend topartiest kun je er maar vast beter aan wennen dat de meeste festivals in de provincie plaats vinden... |
Uiteindelijk was het Daniel, de klompenmaker uit Marken, die deze eer ten deel viel. Hij deed er een beetje neerbuigend over. Althans, zo kwam het over in de huiskamer. Maar omdat zelfs de meest stoere BSS'ers met een vleugje Elvis (I'm talking to you, Douwe Bob) maar gevoelige, tere zielen met bange hartjes blijken te zijn, betekent dat misschien wel alleen dat er nog een laagje van deze Daniel moet worden afgepeld. Douwe Bob vatte die koe vanavond maar meteen goed bij de horens en verhoogde daarmee direct zijn likeability factor.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten