dinsdag 31 juli 2012

De beste singer songwriter

De TV dokter moet Giel Beelen en consorten gelijk geven: Het is een reuze goed idee dat van DBSSW geen afvalrace is gemaakt. Want wat is het heerlijk om 7 mensen week na week een stapje beter te zien worden. En andere dingen te zien proberen. Waarbij ze de vrijheid hebben om ook eens een mindere noot te laten horen, zonder dat ze meteen met de noorderzon en de gitaar op hun rug hoeven af te zwaaien als dat iets minder goed uitpakt.
Niet dat dat het geval was tijdens de laatste uitzending, overigens. Het was weer tijd om aan te treden in Bitterzoet. Ditmaal met een protestlied. Wie anders dan Boudewijn de Groot kan dat als gast jurylid van kritisch commentaar voorzien? Deze Vaderlandse Muziekreus, bekend van 'Verdronken Vlinder', 'Testament' en 'Avond', om maar een paar klassiekers te noemen, schreef en vertolkte tenslotte de protestsong der protestsongs:


Tot vervolmaking van de feestvreugde was ook Miss Montreal weer terug. De avond kon dus meteen al niet meer stuk, wat de TV dokter betrof. Resteerde alleen de vraag: Waar ging er muzikaal tegen geprotesteerd worden? Zou er politiek engagement zijn, waarin Guantanamo, Damascus of Geert Wilders voorbij kwamen? Hoe manifesteert een protestlied zich in de 21e eeuw? In een tijd waarin 's avonds het nieuws van 's ochtends vroeg al achterhaald is? Waarin elke vorm van protest al dubbel en dwars op Facebook, Twitter en jij.nl is langsgekomen nog voordat de soundbite van een president of andere macht op het politieke wereldtoneel is uitgeklonken?
Er bleek, anno 2012, een persoonlijk sausje over dat politieke engagement te zijn gegoten. Zo zong Angela 'Hati Sakid', een lied over haar Molukse oma die met een boot naar Nederland kwam en geen idee had wat haar te wachten stond. Prachtig overigens. Mattanja werd geïnspireerd door onderdrukte vrouwen in Afghanistan, maar vertaalde dat in een specifiek geval van vrouwenmishandeling. Rogier lag nog het dichtste naast Bob Dylan en protesteerde met megafoon tegen het feit dat asielzoekers als 'Golddiggers' worden gezien. 
De overige kandidaten protesteerden tegen zaken die wat abstracter (Daniel: tegen het gehaast en gejakker) of juist veel persoonlijker (Mevrouw Tamara: tegen mensen die willen dat je verandert - was dat een waarschuwing verpakt in protestlied dat we vooral niet moeten denken dat zij haar eigenzinnige stijl gaat laten varen? Of tegen Miss Montreal in het bijzonder, die haar had gevraagd deze week nou eens een tekst te schrijven die iedereen kon begrijpen?). Nielson spande de kroon (en won uiteindelijk) met een rap die de vloer aanveegde met al zijn oude klasgenoten en vage bekenden die nu wel ineens vriendjes willen zijn omdat hij met zijn kop op TV komt. 
In het geval van Douwe Bob was het onderwerp zowel abstract als persoonlijk. Hij protesteerde tegen de dood na een sterfgeval van een veel te jong iemand, dat nog vers in het geheugen lag en dat hem overduidelijk zeer had aangegrepen. Boudewijn vond dat dit geen protestlied was. Want protesteren tegen de dood, dat is zinloos. Douwe Bob liet dat eenmaal achter de schermen met een paar krachttermen van zich afglijden. En gelijk heeft 'ie. Want sinds wanneer was de eenzame troubadour met zijn gitaar opgewassen tegen het kwaad en geweld waartegen hij muzikaal ageert?

Dit programma stijgt bij de TV dokter met de week hoger in het lijstje beste programma's ooit gemaakt. Eerlijk en helder. Met ruimte om te praten. Een soort Zomergasten korte stijl waarin het gesprek wel wil vlotten. En met mooie muziek op de koop toe. Zij protesteert nu alvast tegen het feit dat het straks is afgelopen. Maar dat zal wel zinloos zijn...

4 opmerkingen:

  1. TV Dokter, je hebt Boudewijn de Groot niet begrepen. Hij bedoelde dat de tekst van het lied van Douwe Bob niet duidelijk maakt dat het een protestlied is, maar een levenslied. Dat Douwe Bob het perse wel als een protestlied ziet was voor Boudewijn de Groot de reden om te zeggen dat het in dat geval een zinloos protestlied is. Als Douwe Bob had gevonden dat het een liefdesliedje was, betekent niet dat het ook zo overkomt. Ben het eens met Boudewijn dus, zeker ook met het feit dat het buiten kijf een mooi liedje was.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. @Anoniem: Bedankt voor de reactie. Gelukkig kunnen we het er in elk geval over eens zijn dat het een prachtig lied was. Zonder in een welles/nietes discussie te willen vervallen, vindt de TV dokter het verschijnsel zinloos protest misschien nog wel mooier op een meta-niveau dan protesteren tegen wel te beteugelen aardse zaken...

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik ben een grote fan van Bodewijn de Groot (we zijn van dezelfde generatie). Maar toen ik naar zijn laatste show was geweest (met zijn zoon Jim) vond ik er helemaal niets meer aan. Maar na zijn commentaar op Douwe Bob, had ik het voorgoed he-le-maal gehad met Boudewijn, en zal nooit meer naar een show van hem gaan.

      Verwijderen
    2. Wat een onzin. Douwe Bob stelde zich aan. Als iets niet als protestlied overkomt kan je nog zo hard huilen dat het er wel één is, maar dan is het gewoon iets anders. Vooral bij protesteren is de boodschap het belangrijkst. Bij zulke nummers besluit de luisteraar wat het is, niet de schrijver.

      Douwe Bob is verder wel supergoed en heeft terecht gewonnen, maar ik hoop dat hij wel zijn excuses heeft aangeboden, omdat ik ervanuit ga dat het gewoon een emotionele opwelling was.

      Verwijderen