zondag 26 februari 2012

De stijgende lijn van Lijn 32

Altijd leuk:
Een serie die goed genoeg is om je vanaf het begin af aan vast te houden, maar die naarmate de tijd vordert steeds beter wordt. Het eerste is natuurlijk wel een voorwaarde om het tweede überhaupt ooit waar te kunnen nemen, maar mocht u voortijdig zijn afgehaakt: Neemt u maar van de TV dokter aan dat Lijn 32 aan de eisen voldoet.


De TV dokter zal wel eerlijk toegeven dat het in de eerste weken de hoge productiewaarde en sterrencast zijn geweest die haar deden besluiten om steeds te kijken (al zal zij de eerste zijn om toe te geven dat Peter Blok in z'n eentje al meer dan genoeg reden is om de televisie aan te zetten. Dat was al zo ten tijde van Pleidooi en dat zal nooit veranderen). Zij was er aanvankelijk niet van overtuigd dat alle verhaallijntjes nou echt zo organisch in die bus bij elkaar gingen komen, maar naarmate de reeks vorderde kroop Lijn 32 toch onder haar huid.
Inmiddels (we schrijven aflevering 7) is alles prachtig met elkaar verweven. En dat is mede te danken aan het feit dat niet alleen is ingezet op de buspassagiers. Zo is de moeder van Stanley en Melvin de dame van de thuiszorg bij het echtpaar Theunissen. En dat ligt er niet met allerlei ingewikkelde moeite bovenop. Dat is gewoon een feit. Er zijn meer van zulke lijntjes. Een soort six degrees of separation momentjes. De TV dokter gaat ze niet allemaal verklappen. Zij zal u alleen dit zeggen: Mocht u gestopt zijn met kijken, klik dan vliegensvlug door naar uitzending gemist, waar de hele reeks nu nog te zien is, en zorg dat u weer helemaal bij bent zodat u volgende week de ontknoping live kunt meemaken.
Het zou niet de eerste goede tip zijn die u van de TV dokter kreeg!

Dan kunnen we daarna discussiëren over alle maatschappelijke misstanden die de reeks en passant ook heel knap aan de kaak stelt. Want niet eerder werden ouderenproblematiek en verborgen armoede zo mooi bloot gelegd als in die paar zinnen tussen de vergeetachtige mevrouw Theunissen en de thuiszorg:

"Graag witte bloemen. En koffie met cake."
"Het spijt me mevrouw, maar de gemeente betaalt alleen het minimum."

Geen opmerkingen:

Een reactie posten