De Week Van De Medische Misser

Voordat er weer een arts zijn beroepsgeheim voorbij praat (wie weet waar goede vriend Tulleken zijn bronnen allemaal heeft zitten), zal de TV dokter u zelf een geheimpje verklappen: Zij was dit afgelopen jaar nog op de EHBO van het VUMC. Daar hingen toen inderdaad briefjes op de schuifdeuren. Er stond iets op over Eyeworks, en dat er gefilmd werd voor een programma.

De TV dokter keek om zich heen. Het was al laat, geen camera te zien. "Nou," dacht ze, "dat is dan nog een geluk bij een ongeluk. Krijg ik in elk geval geen camera in mijn snufferd geduwd."

Naar nu blijkt, was dat echter sowieso niet het geval geweest. Die hingen namelijk verdekt opgesteld in een hoekje*. Zal de TV dokter u nog een geheimpje verklappen? Op zich vindt de TV dokter dat nog helemaal niet zo'n gek idee. Zij weet niet wat erger is namelijk. Totaal in shock een grote camera met snoeren, microfoons en bijbehorende crew onder je neus geschoven krijgen, Rutger van Catricum ernaast, op zoek naar de oneliner waarin het leed zich het beste laat vangen, of je van geen kwaad bewust zijn, je overgeven in de handen van een capabele dokter en later een perfecte registratie van het gebeuren ("Nee echt joh, het was zo'n jaap. Geloof je me niet? Wacht, ik pak de DVD er even bij") thuisgestuurd te krijgen.

En laten we Eyeworks geen mietje noemen: er worden al sinds jaar en dag opnames gemaakt op de EHBO. Maar daar hoorde je niemand over, de afgelopen week. En toch kon de TV dokter zich maar een ding afvragen. Hoe deed de EO dat dan altijd? Daar ziet het er op de beelden toch ook redelijk vaak uit alsof het slachtoffer in kwestie nou niet echt vóór het uitladen uit de ambulance al om toestemming was gevraagd mee te werken aan een televisieprogramma. Zij kan zich de arme sloebers die volledig buiten westen op de brancard gedrapeerd lagen nog wel herinneren. Ook daar zal toch de nodige spannende footage geschoten zijn alvorens de patiënt om het verlenen van medewerking te vragen. Heeft daar nooit een redacteur of cameraman conversaties tussen arts en patiënt opgevangen? Is toen het vertrouwen van de patiënt nooit geschonden?

Nee, het ongevraagd gefilmd worden vindt de TV dokter nog tot daaraantoe. Maar dat je tegenwoordig niet alleen op de naambordjes van de dokters moet speuren om te zien of je niet bent afgescheept met een co-assistent, maar of je misschien gewoon een geïnteresseerde redacteur of schrijver op je dak hebt gekregen, dat wordt natuurlijk een beetje van de gekke. Nu zij het zo opschrijft, kan de TV dokter zich eigenlijk überhaupt niet herinneren dat de haar behandelend arts een naambordje droeg. 

Het zal toch niet... 

Waar is het nummer van meneer Plasman?

* Disclaimer: De TV dokter kon de uitzending vorige week niet live zien en wachtte dus op RTL gemist. Maar in alle consternatie is het programma daar helemaal nooit aangekomen. Dat vindt de TV dokter dus nog veel ernstiger Big Brother toestanden: Net doen of het helemaal nooit heeft bestaan!

Tsja...

Wat moeten we daar nou van zeggen? Dit ademt toch meer Lenny Kuhr dan anno 2012. Lekker deuntje hoor, daar niet van, stem met 'een hees randje' zoals de TV dokter van de coaches van TVOH geleerd heeft dat dit zo mooi heet. Maar of deze folk dan in een Pocahontas outfit gehesen moet worden is een tweede. Trek dan een Volendams kostuum aan, ga als Zeeuws meisje of doe het desnoods in een burka.

Het zal de TV dokter benieuwen. Op dat songfestival is toch al jaren geen peil meer te trekken. Misschien dat we dat geld met z'n allen beter meteen in Griekenland kunnen pompen.

De stijgende lijn van Lijn 32

Altijd leuk:
Een serie die goed genoeg is om je vanaf het begin af aan vast te houden, maar die naarmate de tijd vordert steeds beter wordt. Het eerste is natuurlijk wel een voorwaarde om het tweede überhaupt ooit waar te kunnen nemen, maar mocht u voortijdig zijn afgehaakt: Neemt u maar van de TV dokter aan dat Lijn 32 aan de eisen voldoet.


De TV dokter zal wel eerlijk toegeven dat het in de eerste weken de hoge productiewaarde en sterrencast zijn geweest die haar deden besluiten om steeds te kijken (al zal zij de eerste zijn om toe te geven dat Peter Blok in z'n eentje al meer dan genoeg reden is om de televisie aan te zetten. Dat was al zo ten tijde van Pleidooi en dat zal nooit veranderen). Zij was er aanvankelijk niet van overtuigd dat alle verhaallijntjes nou echt zo organisch in die bus bij elkaar gingen komen, maar naarmate de reeks vorderde kroop Lijn 32 toch onder haar huid.
Inmiddels (we schrijven aflevering 7) is alles prachtig met elkaar verweven. En dat is mede te danken aan het feit dat niet alleen is ingezet op de buspassagiers. Zo is de moeder van Stanley en Melvin de dame van de thuiszorg bij het echtpaar Theunissen. En dat ligt er niet met allerlei ingewikkelde moeite bovenop. Dat is gewoon een feit. Er zijn meer van zulke lijntjes. Een soort six degrees of separation momentjes. De TV dokter gaat ze niet allemaal verklappen. Zij zal u alleen dit zeggen: Mocht u gestopt zijn met kijken, klik dan vliegensvlug door naar uitzending gemist, waar de hele reeks nu nog te zien is, en zorg dat u weer helemaal bij bent zodat u volgende week de ontknoping live kunt meemaken.
Het zou niet de eerste goede tip zijn die u van de TV dokter kreeg!

Dan kunnen we daarna discussiëren over alle maatschappelijke misstanden die de reeks en passant ook heel knap aan de kaak stelt. Want niet eerder werden ouderenproblematiek en verborgen armoede zo mooi bloot gelegd als in die paar zinnen tussen de vergeetachtige mevrouw Theunissen en de thuiszorg:

"Graag witte bloemen. En koffie met cake."
"Het spijt me mevrouw, maar de gemeente betaalt alleen het minimum."

Oud Als Ellen

Bron: opium.avro.nl

Ter gelegenheid van haar 90e verjaardag zond Opium gisteren een portret uit van de vrouw die als Badeloch de alexandrijnen van haar tong liet rollen lang voordat Carine Crutzen dat met verve deed.
Ellen Vogel. Ze deed de TV dokter denken aan haar eigen oma: Niet van gisteren, maar helemaal bij de tijd. Vol levenslust en een niet-zeuren-maar-aanpakken mentaliteit. Zo'n vrouw waarvan je denkt: Als ik oud moet worden, dan graag zo.


Het portret bestond voornamelijk uit interviews. Die werden afgenomen door Cornald Maas. Volgens de TV dokter behoort hij samen met Frits Sissing (als die tenminste iets met musicals mag doen) tot de twee mannen in Hilversum die hun werk echt leuk vinden. Het zal je baan maar wezen: Eindeloos cultuur snuiven en er vervolgens met interessante mensen over praten. Hele hordes werkeloze acteurs doen in het café niet anders, maar zij krijgen er vast slechter voor betaald.

Maas vond en passant en nieuw genre uit: de Pre-Necrologie. Het zal niet onvriendelijk bedoeld zijn, maar zijn voice over kondigde dramatisch aan dat dit 'misschien wel haar allerlaatste televisie interview' ging worden. Lekkere binnenkomer. Om deze uitspraak kracht bij te zetten, was hij ook nog heel veelzeggend gemonteerd boven een shot waarin Cornald en Ellen door een lange tunnel met licht aan het eind liepen.

Zogenaamd op weg naar de kleedkamer in het nieuwe De La Mar, 

maar de TV dokter kent haar symboliek!

Afgezien van deze domper op de verjaardagsvreugde was het een mooi monument, met liefdevolle terugblikken van Eric Schneider (die samen met Ellen als Juliana steevast gecast lijkt te worden als prins Bernhard). Met de pijnlijke impact van actie tomaat. Met haar werklust en verbetenheid op de set van 'De Tweeling'.

Het was verdiend.
Want in de woorden van Halina Reijn: "Je helden en heldinnen moet je kunnen vereren".
En Ellen Vogel is een heldin.
Net als oma.

De Vrouw, Haar Wereld En Het Recht Op Libresse

De TV dokter moest vandaag ineens denken aan die arme Ricky Koole.

We zijn nu toe aan het schrijven van deel 7 van het script voor The Entertainment Experience (het wordt toch tijd dat dit beestje eens een naam gaat krijgen die van de posters afspat) en tot nu toe heeft deze topactrice het grootste vooroordeel dat er bestaat over mooie, grote vrouwenrollen bevestigd zien worden.
Namelijk dat ze er niet zijn.

Want wat heeft Ricky tot nu toe nou helemaal mogen laten zien? Collega TV review schrijft graag over de passieve tragische held die Remco zou zijn, maar Ineke heeft ook niet echt de kans gekregen om ook maar ergens het voortouw in te nemen. Ze laat zonder morren Nadja binnen (en wat doet Ricky dat mooi). Ze reageert wel heel volwassen op de blote borsten van Merel. Ze speelt de lieflijke gastvrouw (en wat tikte Ricky mooi op dat wijnglas toen Remco moest gaan speechen terwijl ze een blik die kon doden op Nadja's buik richtte). Tijdens de masterclass in december bleek dat Paul vond dat Ineke iemand is die over het soort zaken als daar zijnde Remco's sexuele escapades niet zo moeilijk doet. Dat is allemaal leuk en aardig, maar sinds wanneer is 'niet zo moeilijk doen' dramatisch interessant?

Natuurlijk zou de TV dokter als een van de scriptschrijvers als eerste de hand in eigen boezem moeten steken, maar enig nalezen leert dat het aan het schrijversvolk niet heeft gelegen. Er zijn genoeg balletjes opgegooid om Ineke actie te laten ondernemen. Hoe vaak is al niet geopperd dat zij bij Fred verhaal zou gaan halen? Of dat zij zelf de zaken wel eens even zou gaan regelen met de bank of (beter nog) meteen direct met de Chinezen. Teamwork Pictures zag in dat dit een goede optie zou zijn geweest voor deel 5.

Maar nee, in deel 6 kookt Ineke nog steeds even kalm en onaangedaan als altijd het eten voor de hele familie en heeft zij wederom bar weinig in de melk te brokkelen. In plaats daarvan krijgen we ouwe-man-doet-het-met-lekker-jong-ding en ontluikende-liefde-op-het-dak voorgeschoteld. Het zijn momenten als deze waarop de TV dokter zich afvraagt hoe de zaken gelopen zouden zijn als Kim van Kooten de schrijversscepter was blijven zwaaien.
Tegelijkertijd acht de TV dokter de kans groot dat het niets aan de zaken veranderd zou hebben, omdat Paul Verhoeven als geen ander weet dat een echte blockbuster zich niet richt op vrouwelijke hoofdpersonen van een iets respectabeler leeftijd dan lekker jong ding. Wie wil scoren, maakt een 'four quadrant picture'. Een film die zowel mannen als vrouwen van zowel boven als onder de 25 trekt. En dat zijn doorgaans nou niet de verhalen met een vrouwelijke protagonist van een jaar of 40.

En dus trekt niet alleen Ricky, maar ook het vrouwelijk publiek aan het kortste eind. Vooral het marktsegment 'vrouwen boven de 25' is onaantrekkelijk. De films die zij leuk vinden, hoeven ze namelijk niet zo nodig meteen in de bioscoop te zien. Ze kunnen ook wel wachten tot ze op TV on demand te bekijken zijn, of op DVD te koop zijn. Daar trek je geen volle zalen mee. Bovendien gaan hun mannen en vriendjes niet mee om te kijken naar Gooische Vrouwen of het nieuwste Laura Linney vehikel. Andersom houden vrouwen hun poot minder stijf en zijn ze voor de gezelligheid (of voor Tom Cruise of Hugh Jackman) best bereid om mee te gaan naar the nieuwste Mission Impossible of X-Men. Dus zelfs als je niet op vrouwen mikt, verkoop je wel kaartjes aan ze. Een briljante marketing strategie!


Het is er in de maatschappij in het algemeen overigens niet beter op gesteld. Vrouwen zijn gewoon niet zo belangrijk. Het is een bekend gezegde dat er voor het maken van een mammografie al lang een andere oplossing voor de tietenpletter zou zijn gekomen als mannen deze exercitie moesten ondergaan.


De afgelopen week zag de TV dokter dit alles samengevat in een metafoor die het inmiddels met tampons doodgegooide EntXP segment van de bevolking moet aanspreken: De Nederlandse vrouw verloor het recht om te kiezen. Libresse, waarvan de TV dokter dacht dat het toch echt een gevestigd merk van het kaliber Douwe Egberts was, stopt met het fabriceren van tampons. Ze zijn inmiddels nergens meer te krijgen, ook online niet.
En dus is menstruerend Nederland veroordeeld tot OB. Tot die krengen die pluizen alsof je een wattenbol naar binnen duwt. De TV dokter kan niet eens een mannelijk equivalent bedenken van een dergelijk intiem gebruiksvoorwerp dat bovendien ook nog eens een goede pasvorm moet hebben omdat je anders heel ongemakkelijk op de fiets zit.

En zo kan het gebeuren, dat de TV dokter op een doordeweekse avond treurt over het lot van Ricky in het bijzonder en dat van de Nederlandse vrouw in het algemeen.

Entertainment Experience Deel 5: And the winner is... (2)

Tot haar verrassing constateerde de TV dokter dat het EntXP deelnemersveld zich nog steeds blijft uitbreiden. Helaas implodeert er ook hier en daar wat, getuige dit bericht op Twitter betreffende het voortijdig verscheiden van Pinkstar. U begrijpt dat dit de TV dokter aan het hart gaat. Zij had nog zo gehoopt op een heuse Glee versie voor de finale. Het mag niet zo zijn. Want om de wijze woorden van Heidi Klum aan te halen, zo gaat het nou eenmaal in de entertainment business: "One day you're in and the next day you're out."

Daarom eerst de Oscar voor:

Beste Nieuwkomer

Evita Schwartz bracht een volwassen poppenversie die met grote klasse gemaakt was. Merel was weliswaar een oude taart met een verfrommeld Ieniemienie gezicht, Tobias een jonge versie van Jan-Peter Balkenende, Remco een uitgerangeerde nieuwslezer en Lieke die vriendin van Helen Helmink waarvan de TV dokter de naam even is vergeten, maar wat zag het er allemaal mooi uit! En wat zaten er grappige knipogen in, zoals Merel die eerst bijna de verkeerde hotelkamer binnenging waaruit plotseling babygehuil opsteeg.
De puppeteers hadden zowaar Hotel Krasnapolsky weten te strikken, want wat is een betere plek voor een geheime rendez-vous (inclusief een striptease op 'Je t'aime moi non plus') dan een hotelkamer met uitzicht op het fallische monument op de Dam?
Bijkomend voordeel: Je actrices doen nooit moeilijk over naaktscenes. Weg met de blootclausules en body doubles! Kortom, Gwen's barbies hebben er stevige concurrentie bijgekregen!


Beste Binnen de Lijntjes Gekleurd

Niet alleen Vicie (de winnaar volgens de TV dokter) en IO (de winnaar volgens de rest) hadden zich in deel 5 de nodige vrijheid met het script veroorloofd. Vrijwel alle filmteams lieten de teugels wat vieren en permiteerden zich een vrije interpretatie van hetgeen hen door Paul en Robert werd voorgeschoteld. Dat kan nog gaan pas komen bij deel 6, want zoals de TV dokter op Twitter reeds liet weten: de huizen met steigers en solatubes op het dak van de badkamer zullen niet al te dicht gezaaid zijn.
Dat er ook iets moois te maken valt door wel degelijk binnen de lijntjes te kleuren bewees de inzending van Marantz. Lange tijd gingen zij aan kop, maar uiteindelijk zat er niet meer in dan een vierde plek.

Ook hier was binnen de lijntjes relatief, want Tobias kwam niet echt aanrijden, hij gooide alleen zijn portier open toen Merel net langs kwam (wel zo realistisch) en de scooter werd een telefoon (wel met verwijzing: "Als je zo doorgaat krijg je er nog een scooter bij"). Er zaten ook wat schoonheidsfoutjes in, zoals het per ongeluk sneuvelen van de zin "Als Ineke het hoort gaat ze bij me weg", maar dat mocht de pret allemaal niet drukken. Met een heerlijke naturel van zowel Merel als Lieke, het knipoogje naar Turks Fruit, lef maar geen al te overtollig naakt in de bedstee en een vol café aan een dorpsplein, straalde de inzending van Marantz iets oer-Hollands warms en gezelligs uit. Je kreeg tijdens het kijken gewoon zin om ook in dat café een glas warme chocolademelk met slagroom te bestellen, om daarna in de knisperende vriesnacht in de plaatselijke auberge in suite 1 onder het dikke, witte, donzen dekbed te kruipen.


Beste Zet

Een gewaagde keuze, maar eentje die wel zijn vruchten afwierp gezien de winst die het IO filmproducties opleverde. Een Paul Verhoeven film maken zonder tieten en seks (toegegeven, de Merel van IO heeft al een tipje van haar shirt opgelicht in dezen), dat kun je niet anders dan een briljante ingeving noemen. Regisseur Stephan Brenninkmeijer zat vooral met het leeftijdsverschil tussen zijn Merel en Remco in de maag en vond een hartstochtelijke verhouding daarom minder voor de hand liggen.

Het resulteerde in een spannende striptease die Merel met lef uitvoerde. Hier was het eigenlijk bijna jammer dat de rest van het script ook sneuvelde, want Remco had ook altijd nog kunnen beweren dat hij hem gezien de omstandigheden met Wim niet omhoog kon krijgen vandaag. Een mooi moment voor Merel om met haar hand op de jongeheer van Remco te zeggen: "Ik dacht dat die Wim zo'n goeie vriend van je was..."

Overigens kwam de TV dokter er vandaag achter dat IO filmproducties sinds kort een eigen website heeft, met daarin ook wat leuke kijkjes achter de schermen. Een aanrader!


Beste Seks

Waar bij IO Filmproducties de seks uitbleef, sprongen de cast en crew van Freek Films koelbloedig in het diepe. Na een hippe titelsequentie a la Fringe, en niet geplaagd door een al te groot leeftijdsverschil tussen hun Merel en Remco, volgde een sensuele vrijpartij waar de TV dokter rooie oortjes van kreeg. Mooi in beeld gebracht en, ook heel belangrijk, deze Remco was wel zo slim om met de mededeling dat Nadja zwanger van hem was te wachten tot na de daad. Het meisje gaat voor de zaken, tenslotte.

Oh ja, dat is waar ook: Die smeerpijp is getrouwd.

Beste locatie

Dat wordt een een-tweetje, want Freek Films wist de spanning tot ongekende hoogten op te voeren door een café-annex-hotel te locatie-scouten. Het gevolg? Na haar vrijpartij met Remco op de bovenverdieping, blijkt Lieke op de benedenverdieping met een glas wijn op Merel te wachten.

Dat is even schrikken voor die arme Merel. Het leverde een spannende extra laag op.
"Kijk eens achter je", zei Lieke. En in plaats van naar het café kijkt Merel weer omhoog naar het raam van de hotelkamer. Busted!


Beste Botsing

Met stip op één: Kamerdagen Producties. Zonder pardon rijdt Tobias vol in op Merel. Zoals het hoort, een bijna-botsing met piepende remmen.

Ook de botsing van Van Gogh Producties zat trouwens heel behoorlijk en strak gemonteerd in elkaar. Maar dat die jongen mooie dingen kan met lange camera lijnen wisten we al langer.

Bovendien sneuvelde daar tenminste een fiets.
De overige inzendingen waren niet zo van het vandalisme.
Hooguit konden we de dierenpolitie bellen voor wat Lieke het arme paard van Merel aandeed.

Beste vinding overall

Daar kunnen we kort over wezen: Die Oscar gaat natuurlijk naar Gwen, die niet alleen het sublieme idee opvatte om Merel en Remco seks te laten hebben onder Rembrandt's 'Anatomische Les', maar die Merel in het voorbijgaan tegen Tobias ook nog even laat refereren aan het feit dat haar studiebegeleider 'Tulp' heet.
Maar ja, misschien moet je de TV dokter zijn om die vinding echt op waarde te schatten...

Entertainment Experience Deel 5: And the winner is... (1)

Met de Oscars in aantocht, bespreekt de TV dokter de inzendingen voor deel 5 aan de hand van een aantal door haar gekozen, en laat zij daaraan toevoegen volstrekt willekeurige, categorieën. En in tegenstelling tot het zich urenlang voortslepende Academy Awards festijn, zal zij u niet langer in spanning laten zitten en begint zij met het aankondigen van de in haar ogen

Beste Film:

Volgens het publiek won IO Filmproducties (1449 stemmen), die voor het eerst het script los hadden gelaten en <spolier alert> Merel een spannende bijbaan in de escort business en Lieke een coma en trauma als backstory gaven </spoiler>. De nummers twee en drie (Vicie Films - 745 stemmen en Freek Films - 711 stemmen) loadden later up (tenzij Paulien Cornelissen een beter idee heeft lijkt de TV dokter dit de juiste vervoeging van het oer-Hollandse werkwoord uploaden) en konden de achterstand niet meer goedmaken. De TV dokter zal niet in herhaling vallen door weer over het belang van een uniforme stemperiode te beginnen, maar zij is nog steeds van mening dat dit een beter idee zou zijn.

Niets ten nadele van de inzending van IO, maar in haar ogen was de inzending van Vicie Films de onbetwiste winnaar.
Waarom?

Simpel en eenvoudigweg vanwege het feit dat deze verfilming de TV dokter recht in haar ziel wist te raken. Het was niet alleen voor het eerst dat er een EntXP inzending bijzat die dat lukte, het is ook knap aangezien de kijker het script al kent. Dan overrompel je mensen niet zo snel meer. Vicie Films liet dan ook, evenals de meeste teams deze ronde, de creatieve teugels vieren. Waar FreekFilms extra spanning introduceerde door een intrigerende locatiekeuze (waarover later meer), focusten zowel IO als Vicie op de backstory van de karakters. En dat was niet voor z'n tijd, want tot nu toe waren het toch allemaal wat platte karikaturen die snoven, dronken, afpersten en over tieten en tampons praatten.

De TV dokter zal eerlijk bekennen dat zij eerder deze week nog aan TV review toevertrouwde dat zij niet verwachtte dat Vici erin zou slagen IO te verslaan, omdat zij zich niet kon herinneren dat Vicie een sterke Merel had die het lef van Marleen Maathuis zou kunnen doen verbleken. Na het zien van de prestatie van Karlijn Lansink in Deel 5 van Vicie Films neemt de TV dokter alles terug. Met een prachtige naturel en girl-next-door uitstraling zette zij een volslagen geloofwaardige Merel neer.

Links: Remco

Rechts: Onze eigen Sandra Bullock.

Waar IO koos voor een radicale verandering in het script waardoor <spoiler alert> Merel en Remco niet met elkaar tussen de lakens belandden </spoiler>, kleurde Vicie nog net binnen de lijntjes*. Er werd wel een hoop bijverzonnen, maar de rest van het script bleef intact en werd door hun dramatische keuzes tevens naar een hoger plan getild.

"Mooi he?"

Dat Vicie Films mooie dingen kan doen met Nederlandse akkers, besneeuwde rivieren en tegenlicht, bewezen zij wederom in de openings- en eindshots. "Mooi he?" zeggen ook Remco en Merel op het balkon tegen elkaar.

Maar hun ware finesse bewezen zij door hun keuze voor flashbacks naar een jonge Merel, die door Remco als koene ridder (in plaats van tragische, passieve held) uit de losse handjes van haar vader werd gered. De reden dat dit vooral goed werkte, komt als u het de TV dokter vraagt door de magistrale wijze waarop deze reddingsactie met intercuts werd versneden met de bedscene van Remco en Merel. Er gierde plotseling van alles door het hoofd en hart van de TV dokter: Liefde voor Remco, die zo dapper het juiste ding had gedaan al die jaren geleden, begrip voor de sterke band die er vanzelfsprekend was tussen Remco en Merel, vertwijfeling of het misschien zelfs klopte dat zij nu op deze wijze uiting gaven aan die sterke band, afkeer omdat Remco beter zou moeten weten, maar bovenal een niet in woorden uit te drukken begrip voor deze twee dolende zielen.

Links: De moeder van die arme, kleine Merel is dood (mooie expositie tegen een poppenkastpop). 

Rechts: De moeder van die bevoorrechte Lieke en Tobias wordt gevoeglijk even helemaal vergeten omdat dat de dramatische lijn ten goede komt. 

Flashback/Flashforward: Onder het bed versneden met in het bed. Zo doe je dat.

@Anneka noemde het (overigens omringd door complimenten, voordat de TV dokter ervan beticht gaat worden iets uit context te hebben getrokken) op de EntXP site een filmisch "foefje". En dat is het natuurlijk ook. Net zoals thriller en horrormakers spannende muziek gebruiken (iedereen weet dat het in je eentje prima kijken is naar Nightmare on Elm Street en Scream zolang je het geluid maar uitzet), zouden we Bach en Beethoven ervan kunnen beschuldigen dat zij de emotionele effecten van specifieke akkoorden aanwenden. Maar is daar iets mis mee? Een topfilm is nu eenmaal het resultaat van met groot vakmanschap cinematografisch goochelen voor gevorderden. Het maakt niet uit hoe je de ziel van de toeschouwer weet te raken, als je het maar goed doet.
En dat deed Vicie Films deze keer.

Later deze week meer. De TV dokter bespreekt dan de overige Oscar categorieën, waaronder 'Beste Binnen De Lijntjes Gekleurd', 'Beste Botsing', 'Beste Seks' en 'Beste Nieuwkomer'.

* Wellicht ondervonden IO Filmproducties en Vicie Films hier de respectievelijk nadelige en voordelige gevolgen van hun castingkeuze, waardoor een verhouding waar de sensuele vonken vanaf spatten minder voor de hand lag bij IO's Remco en Merel.

Au!

Een ongeluk zit in een klein hoekje. De TV dokter kan erover meepraten, want zij was deze week ook uit de running. Maar terwijl zij er weer langzaam aan het bovenop krabbelen was, bereikte haar zojuist het bericht dat een typisch Nederlands fietsongeluk er de oorzaak van was dat het definitieve script voor deel 6 van de Entertainment Experience vertraging heeft opgelopen!

Beterschap!
En laat Ziggo, Veronica of Mioch en consorten
maar lekker een taxi betalen, volgende keer.
Het is toch geen weer om te fietsen.
(Bron: nu.nl)

Zoals dat tegenwoordig gaat, krijg je dit soort nieuws eerst in De Telegraaf en op RTL Boulevard en op www.nu.nl te horen/zien/lezen. Van EntXP nog geen inhoudelijk nieuws op het front - die hielden het gisteravond op Facebook en Twitter nog alleen op "Jullie kunnen er vanuit gaan dat scriptdeel 6 morgen #helaas niet klaar zal zijn. Meer informatie volgt morgen."

Tsja, in zulke duistere termen moet je natuurlijk niet tegen schrijvers en filmmakers spreken, want die halen zich direct spannende en ingewikkelde verklaringen in het hoofd. Stiekum hoopt de TV dokter dan ook nog steeds dat het gewoon een smoes is, omdat Paul de moed aan het verzamelen is om aan de crowd mee te delen dat hij de TV dokter naast Robert aanstelt tot hoofd van een EntXP schrijversgilde. De dramatische ironie ten top (laat dat maar aan de dramatische ironie over), komt dit ongeluk ook nog in de week dat alle teams in hun deel 5 een botsing tussen een fiets en een auto verfilmden.

Toeval? 

De TV dokter dacht het niet!

Marantz films, die lange tijd de top van het klassement aanvoerde, 

deed het zelfs met een schitterende ode aan Paul's eigen Turks Fruit.

Alle gekheid op een stokje, onze waarde Verhoeven heeft natuurlijk al wel een respectabele leeftijd bereikt en hopelijk blijft de tragiek van dit oer-Hollandse ongeluk dan ook beperkt tot een zich spoedig herstellende knieblessure en zijn hoofd en heupen buiten schot gebleven.
Lieve Paul, de TV dokter komt met alle liefde een kopje thee bij je zetten of op de rand van het bed voorlezen uit De Avonden, eigen werk, of desnoods die andere vaderlandse klassieker waar u ooit zo dol op was.

Inspiratie voor EntXP filmmakers?

Sony Realtime Projection Mapping 2 from Marshmallow Laser Feast on Vimeo.

Deen (1): Een TV dokter op Vlieland

Volgens de laatste berichten ontpopte 'Deen' zich met de eerste aflevering direct tot een waar kijkcijferkanon. Of het dat ook zal blijven is de vraag, maar een serie met Monique van de Ven, Leopold Witte, Liz Snoyink en de Waddeneilanden die al in de eerste paar minuten de indruk geeft een kruising te zijn tussen 'De Brug', 'Sil de Strandjutter' en 'Iris' biedt perspectief. Al krijgt de TV dokter bij Liz Snoyink vooral heftige jaren '80 flashbacks, waarbij vooral een aflevering van Moordspel (mag dat in de remake, alstublieft?) met daarin la Snoyink haar nog levendig bijstaat...

Door 'Deen' op Vlieland te situeren, heeft de serie meteen iets unieks, wat wellicht prima aansluit bij de MAX doelgroep: een gebrek aan gejaagdheid en vooral... een gebrek aan het bereik van de mobiele telefoon. Waar kom je daar nog om, tegenwoordig? Over een jaar of tien moet er helemaal geen film meer te maken zijn waarin nog eens iemand verdwaalt of afgesneden wordt van de bewoonde wereld. Dan is er vast op elke straathoek en in iedere uithoek van de jungle wel GPS of WIFI signaal. Nee, dan Vlieland. Daar leg je voor je het weet het loodje in een duinpan, waar het belsignaal van de meeste providers armoe troef is.
Jammer is het dan ook, dat de halve aflevering erover leek te gaan. Dokter Deen stond vooral heel erg veel een grote partij hulpeloos te zijn met haar waardeloze mobiele telefoon. Echt veel daadkracht straalde deze eilandarts niet uit in. Gelukkig heeft Edwin de Vries een koene ridderrol geschreven voor Leopold Witte, die niet alleen verstand heeft van illegale ladingen tropisch hardhout, maar ook een helikopter kan vliegen. Zo komt er in elk geval nog wat leven in de brouwerij, daar op dat eiland.
Dat ook Vlieland trouwens überhaupt niet zonder mobieltjes kan, bewees de briljante openingsscene, waarin de hele kerkgemeente (predikant incluis) midden onder de preek werd weg gebeld om lekker te gaan jutten. 'Deen' straalde daarmee de gemoedelijkheid uit van een plattelandsdoktersroman die je niet veel meer tegenkomt, tegenwoordig. En meer dan twee miljoen mensen bleken in tijden van crisis en het radicale midden wel toe te zijn aan een stukje onthaasting.