Dat heeft zo'n nummer toch niet nodig?

Nog 21 dagen!

Dit weekend werd de Annie M.G. Schmidtprijs uitgereikt. Mocht er niet meteen een belletje gaan rinkelen: dat is niet de prijs voor de stoutste of meest ondeugende opmerking, maar de prijs voor het mooiste theaterlied van het afgelopen seizoen. De winnaar verraste de TV dokter enigszins, maar klaarblijkelijk heeft zij dit jaar toch te weinig in het pluche gezeten om te beseffen dat ex-Dolly Dot en jurymoeder des Vaderlands, kortom Angela Groothuizen, een geduchte mededinger was.

Het nummer heet 'Vinkeveen' en is volgens het juryrapport "een modern chanson met mooie binnenrijmen". Voor wie het net als de TV dokter ook nog niet kent, dit is 'm:

Jazeker. De officiele videoclip. Van een theaterlied. 

Inderdaad, een mooi nummer, al zijn sommige strofes wat sterker dan andere. De TV dokter is bovendien niet helemaal zeker of ze de stem van Angela zou uitkiezen voor het vertolken van deze tekst. Ze is nou niet de eerste waar je aan denkt bij een stevige elfstedentocht. Angela, midden in de nacht in d'r uppie op een bevroren meertje? Noem de TV dokter ouderwets, maar bij deze tekst ziet ze toch eerder een verloren mannelijke schaatser het leven overdenken. Aan de andere kant: Zo zuiver en fragiel als Angela de 'morgen' in het refrein inzet, zo'n hele octaaf hoger, dat kietelt toch alle sensoren in je huid. En die reiger op z'n steiger, tsja, dan breekt bij de TV dokter een glimlach door.

De titel is ook een beetje ongelukkig gekozen. Wanneer de TV dokter Vinkeveen hoort, denkt ze toch vooral aan het dorp waar Peter Koelewijn de snelweg Utrecht-Amsterdam oprijdt. En voor je het weet zit je dan al snel met zilveren vogels in plaats van eenzame reigers in je hoofd.

Maar het grootste probleem is natuurlijk dat zo'n theaterlied eigenlijk niet te beoordelen is aan de hand van deze officiële videoclip. Waarin 'Vinkeveen, volle maan' ondersteund wordt door beelden van een zonsopkomst (voorafgegaan door een iets te doorzichtig filter dat een nacht moet doen vermoeden - zo eentje waar Gijs Naber in de telefilm 'Lieve Céline' ook al onder schuil ging toen hij om 4:30 's nachts de voordeur uit moest lijken te lopen). Het nummer klinkt ook niet zo erg theaterig. Eerder wat overgeproduceerd, met een onduidelijke kruising tussen een elektrische piano en vibrafoon.

Misschien zaten al die toeters en bellen ook wel in de tournee van Angela. Je weet het maar nooit, met zo'n TopPop achtergrond. Maar liever had de TV dokter als 'officiële videoclip' een simpele theater registratie gezien. Want die beelden van het ijs doen afbreuk aan het lied. Een theaterlied is juist zo sterk omdat je gedwongen wordt aan de hand van een paar met zorg gekozen woorden zelf die beelden in je hoofd op te roepen. Zodat je door elke nieuwe zin weer overrompeld kan worden. Zodat je wordt meegesleept op wereldreis of op een tochtje Vinkeveense plassen in het tijdsbestek van een paar minuten. In het donker komt zo'n lied veel beter tot z'n recht. Een videoclip, dat heeft zo'n nummer helemaal niet nodig.
Kijk bijvoorbeeld ook eens naar onderstaande theaterregistratie en zeg nou zelf: wat vindt u een spannender ervaring? Die platte videoclip of Angela in haar zwarte jurk met alleen een paar krassende schaatsijzers als special effect?

Precies.
Hopperdepop theaterkaartjes kopen met z'n allen dus.

Het was dus een Hammond orgel. Maar hier heeft het sfeer en wordt er lekker geïmproviseerd.