Ode aan de dichter

De TV dokter heeft haar liefde voor Ramsey Nasr hier nooit onder stoelen of banken gestoken. Zij heeft dan ook dubbele gevoelens bij zijn afscheid als Dichter des Vaderlands, aanstaande donderdag. Aan de ene kant kan de TV dokter zich niemand voorstellen die zijn gedachten beter onder woorden kan brengen, of die met meer finesse een weloverwogen argument kan vertolken. Aan de andere kant betekent het dat we straks live van hem kunnen gaan genieten in het theater.
Daarnaast is het op de vaderlandse beeldbuis deze week, enigszins toevallig, toch een beetje Nasr-week. Maandag (op zijn verjaardag, waarvoor vanaf deze plek nog hartelijk gefeliciteerd) zat hij bij DWDD. Hij zou praten over zijn naderend afscheid als Dichter des Vaderlands. De koningin gooide roet in het eten door haar eigen abdicatie aan te kondigen. En dus ging het over de koningin, in plaats van over de dichter. Ramsey nodigde haar uit op de koffie en zong een liedje van Randy Newman, samen met een afvaardiging van het Metropole Orkest.

soms zijn woorden overbodig

Gisteren was hij terug om zijn, toch nog onverwacht geschreven, ode aan Beatrix voor te dragen.
Hij deed het zoals alleen hij dat kan.
Prachtig.
Majestueus.

Als een heilige drie-eenheid komt Ramsey later deze week nog een keer terug bij Matthijs. Dit keer om te praten over de periode die achter ons ligt en waarin zijn hele dichter des vaderlandsschap de revue zal passeren. 

Temidden van al dit geweld vroeg de TV dokter zich echter één ding af. 

Want wie bezingt de dichter? 

En dus besloot zij om het dan maar zelf te doen. 

Vandaar onderstaande 'Ode aan de Dichter'.

Ode aan de dichter

 Aan elke ambtstermijn kom ooit een einde.
Toch lijkt de rol die aan u toegedicht was mij te kort.
Waar een Bush, Mubarrak, Ayatollah en de paus hun troon
aantoonbaar ver voorbij de houdbaarheid bezetten,
blijkt voor het nuchtere verstand de periode van regeren
nu reeds afgelopen. Kleine kans dat het straks beter wordt,
want waar Beatrix de moeder van ons volk was,
droeg u de kroon en mantel, koning van de poezie.
De wereld zal uw welbespraaktheid missen
ook al draait zij ondertussen vrolijk door.
Was u maar elke avond tafelheer op televisie,
zodat het eten kon verteren
met uw zoetgevooisde klanken in mijn oor.
U was een streling voor mijn ziel in letter en in geest.
Een aangenaam verpozen met een goddelijk gelaat.
Dus mocht de majesteit/prinses bedanken voor die koffie,
laat het dan even weten, wanneer hij warm staat.