De TV dokter kijkt crime

De TV dokter bezocht haar ouders. En dat betekende dat zij Europese detective series keek. Gelukkig was er geen traag Scandinavisch repertoire in de aanbieding (er is niets mis met traag en ook niet met Scandinavisch, maar de combinatie in een crime context ligt de TV dokter nu eenmaal niet zo). Nee, de TV dokter keek naar de eerste aflevering van de nieuwe Britse serie "Safe House" en, na enig aandringen, naar "professor T", een productie van onze zuiderburen.

Safe House vertelt het verhaal van een als Bed and Breakfast vermomde opvangplek voor mensen die tijdelijk even moeten onderduiken omdat ze niet veilig zijn. In aflevering 1 was dat een samengesteld gezin, dat om de een of andere reden (daarvoor moeten we aflevering 2 kijken, er was een heuse cliffhanger) een griezelige gast achter zich aan had. Wie hoopte vooral veel mooie natuur in het Lake District te zien, kwam bedrogen uit. Waar Outlander en het Schotse landschap elkaar naar een hoger plan trekken, bood Safe House niet meer dan een koud meer en dezelfde slingerende weg door de bergen. Jammer hoor.
De spanning kwam overigens vooral van de muziek die overal onder was gezet. Echt van die "oh er zit iets om de hoek" muziek. De openingsshots van de hoofdrolspeler die in een meer zwemt hadden verdacht veel weg van Jaws en even dacht de TV dokter dat ze per ongeluk in een Loch Ness serie terecht gekomen was. Maar nee, dat meer ligt toch echt iets meer naar het noorden. Het is te hopen dat de verhaallijnen de komende afleveringen zelf voor spanning gaan zorgen, want het lag er wel heel dik bovenop dat het hier vooral een vet aangezette soundtrack was die op ons gevoel in probeerde te werken.

De moeder van de TV dokter probeerde uit te leggen wat er zo leuk was aan professor T. Het klonk vooral.... raar. "Probeer het nou maar", drong zij aan. En dus schoof de TV dokter aan voor een Belgische crime serie over een hoogleraar met smetvrees die moorden oplost. Zij viel ergens middenin seizoen 2.
Holy Guacamole.
Professor T is het meest originele dat de TV dokter in tijden heeft gezien. Het is dokter Tinus meets Hercule Poirot meets Crazy Ex Girlfriend. Dit is A Beautiful Mind meets Witse meets Glee. Elke uitleg van het concept doet de serie totaal teniet. Er is een (naar het zich laat aanzien) goedwerkend politieapparaat, met stuk voor stuk interessante sujetten, waarvan het meteen al duidelijk is dat niet iedereen vertrouwd kan worden en/of helemaal goed in zijn of haar vel zit. Alle karakters zijn stuk voor stuk intrigerend. En dan is de professor zelf nog niet eens in beeld geweest. Aan hem zitten de nodige steekjes los. Zijn smetvrees is nog niet eens het grootste probleem. Hij ziet ook dingen die er niet zijn, wat de makers ruimte geeft tot flitsende editing en absurdistische uitstapjes met cabareteske invloeden. Alles aan de professor is een beetje abnormaal. Zijn secretaresse. Zijn werkkamer. Zijn dagbesteding. Door dit te mengen met de hyperrealistische wereld van dat op zichzelf al niet oninteressante politiecorps, ontstaat een unieke en dynamische vorm. Dit is crime series 2.0. Het wachten is op een slap en slecht Nederlands aftreksel.
Amai, importeren die hap, voor het te laat is!