Echt een gezellig sfeertje, inderdaad!
Ondanks de vergelijkbare materie, hadden Doomsday (uit 2008) en Contagion (uit 2011) niet anders kunnen uitpakken. Niet alleen is de eerste een Britse film zonder steracteurs en de tweede een Amerikaanse blockbuster en sterrenvehikel (Gwyneth Paltrow, Kate Winslet, Matt Damon e.a.). En niet alleen was de eerste niet echt een doorslaand succes in de bioscoop te noemen ($30 miljoen budget tegen $10 miljoen omzet), terwijl de tweede wel quitte wist te spelen ($60 miljoen budget tegen $75 miljoen omzet).
Doomsday daarentegen, bood iets onverwachts en origineels.
Doomsday was 'Braveheart' meets 'The Lost Boys'.
Of 'Tomb Raider' meets 'I am Legend', zo u wilt.
Bij vlagen grappig, zodat de distopische restanten van de Schotse samenleving meer deden denken aan The Young Ones of de krakersscene uit de jaren '80 dan aan een postapocalyptische samenleving anno 2035, en dan weer gruwelijk, wanneer gevangen genomen militairen van een Britse elite eenheid levend werden geroosterd.
Tsja. U was gewaarschuwd.
De TV dokter zei al dat er een lekker sfeertje hing.
Hoe het ook zij, er zaten sublieme vondsten in.
Want waar grijpt een op het limbisch systeem aangewezen vervallen samenleving in Glasgow op terug? Op een erfgoed van opgeschoten jongeren met tribal tattoos, die net zo makkelijk uit hun dak gaan op een brood en spelen van paaldansende dominatrices als op een Riverdance revival in Schotse kilt.
En van een vervallen Schots kasteel, dat ooit dienst deed als toeristenattractie (getuige de prominent in beeld gebrachte bordjes met 'Gift Shop' en 'Emergency Exit') en waar de tot kasteelheer omgeschoolde wetenschapper die de hoop op een cure heeft opgegeven gladiatorengevechten organiseert tussen de gevangen en zijn in middeleeuws harnas gehulde beul.
Doomsday is daarmee, als u het de TV dokter vraagt, toch de interessantste film van de twee. Want de blockbusteraanpak van Contagion over het zoveelste crisis moment kennen we intussen wel. Er vallen wat slachtoffers (toegegeven, soms een paar miljoen), en er wordt wel wat geplunderd, maar uiteindelijk vinden de slimme wetenschappers wel een oplossing en volgt een eind goed al goed.
Maar Doomsday toont ons de verschrikkingen van een samenleving die na volledig instorten wordt teruggeworpen op zichzelf en op haar oeridentiteit. En de film poneert dat er dan niet al te veel goeds op die puinhopen van de mensheid naar boven komt borrelen.
Misschien hadden ze daar in het Catshuis ook beter even naar kunnen kijken. De TV dokter durft te wedden dat er dan weer genoeg nieuwe motivatie was gekomen om Nederland vlot te trekken. Want die ondergang van de Westerse wereld stelt zij graag nog even een generatie uit.
Doomsday. is dat die film waarbij de engelse soldaten een koe doodrijden en vervolgens terecht komen in een kanibalen samenleving? Heel ongeloofwaardig dat men elkaar opeet terwijl er zoveel potentiële verse steak rondloopt.
BeantwoordenVerwijderenHaha, ja precies. Dat is 'm.
BeantwoordenVerwijderenDat van die koeien was ik even vergeten en je lijkt daar een punt te hebben. Maar die Schotten zijn natuurlijk niet gek. Die weten ook wel dat de Engelsen ze eerst al de Mad Cow disease hebben gegeven. Die kijken wel drie keer uit voor ze zo'n potentieel besmette koe oppeuzelen.
Ach ja, dat is inderdaad een beetje een misser. Maar niet meer ongeloofwaardig dan dat ze in Contagion binnen twee dagen de eiwitstructuur van het virus en de receptor hebben opgehelderd...