Oh Oh Humberto

TV recensent Hans Beerekamp van de NRC zit zonder digitale televisie. En zoals het een customer-minded provider als @UPC en een postorderbedrijf in de 21e eeuw betaamt, duurt het dan kennelijk een paar dagen om een nieuwe decoder geleverd te krijgen. Daar helpt geen liever TV dokter aan. Je kreeg vroeger per trekschuit sneller je zaakjes voor elkaar, maar dat zal de vooruitgang wel wezen. Hoe het ook zij, dankzij deze abominabele klantenservice kan hij alleen analoog kijken en niets opnemen. Goed nieuws voor de publieken, maar jammer voor Hans was dat niet waar het gisteravond allemaal gebeurde. Wie tegenwoordig zo tegen het eind van RTL late night naar Pauw en Witteman zapt voelt zich alsof hij van een gezellig feestje zo op een crematie belandt. De energie loopt zo het doucheputje in.

A u het de TV dokter vraagt, wil Paul gewoon liever thuis naar Humberto kijken dan zelf op dat tijdstip in de studio zitten. In Hotel Americain is er altijd leven in de brouwerij. Gisteren iets teveel, omdat de een of andere gestoorde idioot over de desk van @Luuk naar de gastentafel meende te moeten jumpen. Humberto loste het professioneel op, door te zeggen dat er iets 'omviel', maar de meneer in het lichtblauwe poloshirt net achter Humberto greep naar zijn borst en keek of hij zojuist een hartverzakking had gehad. Bij de TV dokter schieten er dan altijd meteen allerlei rampscenarios door het hoofd. Want het zal toch niet dat.... (vul in een gedachte die je maar beter niet hardop kunt uitspreken). Gelukkig werd de oproerkraaier meteen overmeesterd (was dat de beveiliging van Humberto of van de miljonair aan tafel?) en merkte John de Mol als vakman direct op "goed voor je kijkcijfers".

Gelukkig waren er nog Twitteraars met digitale TV die de boel wel even konden terugspoelen.

Gelukkig had Humberto geen ongenode gasten nodig om kijkers te trekken, dat deden zijn tafelgasten wel: Die springende malloot interrumpeerde toevallig een droomuitzending (terwijl Luuk een filmpje over drie honden en een worst liet zien, hoe belabberd is je timing dan?). Humberto had namelijk Ilse de Lange en Waylon in de studio (op zich al winst natuurlijk, want dat betekende dat Pauw en Witteman ze niet hadden) en het was een uitzending waarin Ilse de harten van heel Nederland won (voor zover ze dat op het podium in Kopenhagen nog niet gedaan had). Ilse maakt van haar hart nooit echt een moordkuil en dat de tranen op de loer liggen bij een gesprek over haar overleden vader daar kijkt niemand van op. Maar dat ze onverwacht brak toen ze vertelde hoe, na al die jaren leuren om in het buitenland je muziek aan de man te brengen, Universal nu op zondagavond bij haar aan de keukentafel zat om dat zo snel mogelijk voor elkaar te krijgen... dat moment was een juweeltje. En alsof regisseur Pannekoek nog aan de knoppen zat werd het ook nog eens in een mooie close-up in beeld gebracht. Dat kan Humberto onmogelijk aan hebben zien komen. Maar, vakman die hij is, hij verdiende het wel. Wat een machtig mooie televisie.

 Er zijn momenten die je je jaren later nog kan herinneren. Zo weet de TV dokter nog goed dat ze Ilse de Lange voor het eerst op televisie zag. Het was jaren terug. Ze vertelde dat ze in een schoenenwinkel in Almelo werkte, maar liever Country wilde zingen. En in die ene zin, over Universal aan de keukentafel, vatte ze die reis van de schoenenwinkel naar op één in vrijwel heel Europa samen. De TV recensent van de NRC heeft wat gemist. En dat album van de Common Linnets is trouwens ook best om aan te horen. Er moeten heel wat meer Hollanders een kruk opeten dan alleen Albert Verlinde.