donderdag 27 juni 2013

Linda's Zomerweek: Een gewiekste strategie.

Na drie avonden Linda's Zomerweek blijkt het programma prima te kunnen bestaan naast VPRO's zomergasten. Eigenlijk is het jammer dat die vergelijking ooit is gelegd. Het is meer 'Op de Diva bij de Diva' en staat of valt met het feit dat de gasten bereid zijn om veel over zichzelf los te laten. Vreemd genoeg was het Anouk, die zich in Malmö nog aan alle publieke verplichtingen onttrok, die tot nu toe de grootste ontboezemingen deed en aangaf dat haar one night stands vooral niet met minder dan een lul van 21-23 centimeter ("vanaf de stam hè, vanaf de stam") aan hoefden te komen. Ze was zelfs in staat om Linda te verleiden tot slaapkameruitspraken. 
Noem het plat, noem het precies waarop Nederland zit te wachten: Linda, de perfecte schoondochter, die ineens met rampetampen geassocieerd wordt. De tweede gast, leuke man Thijl Beckand, zat er met zijn "Mozart is heel goed om op in te parkeren" maar wat voor spek en bonen bij. Hij zou beter tot zijn recht komen bij de 'echte' Zomergasten, waar het minder over hem en meer over wat hem boeit zou zijn gegaan.

Gisteren was de beurt aan Paul de Leeuw en Euvghenia (u weet wel, van het dansen). Van hem weten we inmiddels al wel een hoop en hij hield zich dan ook keurig rustig, ontpopte zich als galante man die de dame aan zijn rechterzijde (op godsgruwelijk hoge hakken van een lengte waarmee je bij Anouk aan zou kunnen kloppen) zijn overhemd gaf om haar tranen aan te drogen. Zij had mooie Russische verhalen met zware tragiek waar Thijl ongetwijfeld een zware soundtrack voor had weten aan te raden. 

Het is afwachten of vanavond zich weer net zo ontpopt. Want de strategie van Linda is inmiddels duidelijk en te omschrijven als niet minder dan Zeer Gewiekst: De ene gast is een flapuit, zo eentje waarvan je weet dat ze de avond wel grappig kunnen vollullen als ze moeten. De andere gast een geheimzinnig dagboek van wie je hoopt dat het slot nu eens openbreekt. En vreemd genoeg lukt dat, door die rare combinaties. Thijl (bij de Lama's toch niet om een woordje verlegen) kwam er ineens bij Anouk niet meer tussen. Paul de Leeuw bood het podium waarop Euvghenia haar hart kon openen en haar tranen kon plengen. Is het opzet? Is het toeval?
Hoe dan ook: Kijk uit Barry Atsma, vanavond. Het lijkt gezellig daar, met Chantal Janzen en La Linda, maar het is allemaal onderdeel van een groter plan. Je bent gewaarschuwd. Het gaat om jou. Nederland wil nu wel eens weten wat er echt aan de hand is tussen jou en Isa!

dinsdag 25 juni 2013

Woorden en Wol: Linda's Zomerweek

Het ontbrak er nog maar aan of er stond een barbecue in de studio. Linda de Mol had voor de eerste aflevering van 'Zomerweek' het oude Waku Waku decor laten pimpen en er een soort Tour de France sfeertje in losgelaten. Haar eerste gasten (minister van defensie Jeanine Hennis-Plasschaert en cabaretier Jandino Asporaat) zaten op een soort veranda in campingstoelen. U weet wel, van die opvouwgevallen waar je, eenmaal in neergezegen, alleen met de grootst mogelijke buikspieroefeningen weer uit kunt opstaan.
Maar overeind komen was dan ook niet de bedoeling, want dit werd een avondje RTL4 komkommerstijl. En dus had Linda welgeteld anderhalf uur voor een uitgebreid gesprek met haar gasten.

Het zou "minder zwaar" worden dan Zomergasten, zo maakte Linda in haar opening maar direct zelf de vergelijking. Het werd de TV dokter niet helemaal duidelijk wat ze daarmee bedoelde, want binnen
no-time ging het over gescheiden ouders en afwezige vaders. Vrij zware materie voor een luchtig avondje rond het kampvuur en ook voor de studiogast, als u de TV dokter vraagt. Waarschijnlijk bedoelde Linda "minder moeilijk"/"minder VPRO"/"minder diepgravend". Hoe dan ook, kennelijk geldt in deze tijd dat de natuurkundige analyse van Spongebob Squarepants (uit het Zomergasten archief met Robbert Dijkgraaf) meer not-done is dan meteen maar alle ellende uit je jeugd op tafel kwakken. Ieder zijn meug.
Zelfs met de onvermijdelijke reclame tussendoor, voelde de anderhalf uur Zomerweek als het trage, niet op stoom komende broertje van Zomergasten. Minder zwaar betekende in dit geval simpelweg ook minder interessant. Dat je echt geen drie uur nodig hebt om diepgang te krijgen bewees De Beste Singer Songwriter, eerder die avond. Daar werden in een weiland een paar in allerhaast bij elkaar gecomponeerde liedjes de ether in geslingerd, waarbij sommigen (lees: Jeroen) erin slaagden om al in 1.5 minuut de zieleroerselen van een ander (lees: Maaike) te verwoorden.

Hollandser kan het niet. Zet Giel Beelen met Eric Corton en Sanne Hans op een Chesterfield tussen de koeien en de TV dokter zou een hele zomerweek niet wegzappen.

maandag 24 juni 2013

De gemiste kans van Joram en Kim

De TV dokter keek gisteren naar 'Alles is Familie'.
Ter lering ende vermaak, zullen we maar zeggen. Welgeteld twee uur en dertien minuten, voorspelde haar video-on-demand informatie. Kennelijk hoeft in Nederland een script nog niet op 90 minuten te mikken. Of misschien geldt dat alleen als je Kim van Kooten heet, want eerlijk is eerlijk: niemand draait ensemble films zo soepeltjes in elkaar als mevrouw Derwig. Hoe dan ook, Dances with Wolves is meer dan twee keer zo lang en ook die is prima uit te kijken, dus hoppakee.



Tijdens het kijken viel het de TV dokter wederom op hoe goed Kim haar plot points opzet. Eerst de bijna-aanrijding van Charlie op de Amsteldijk (set up) om vervolgens klabam met een everzwijn in aanraking te komen (pay off).
Ook op haar characterweb (wie heeft wat met wie en waarom en hoe) zit krachtig in elkaar geweven. Er is drama, de emoties lopen hier en daar hoog op... en toch werd de TV dokter nergens echt geraakt.



Het waarom viel haar pas goed op bij wat naar haar mening de meest briljante scène uit de hele film had kunnen (en wellicht moeten?) zijn. Martine Bijl, de mater familias, heeft haar man verlaten en is ingetrokken in het Hotel American. Daar kijkt ze een stukje uit 'La Dolce Vita' en wel de beroemde Trevi fontein scène. U weet wel, deze:



Even later zien we hoe Martine voor het hotel Américain in de hoofdstedelijke fontein stapt:

Zoek de verschillen

Bron: tvreview. Bij het zoeken van een plaatje uit de film was alleen zijn screenshot te vinden.
Hij bleek al eerder over deze film geschreven te hebben.
Maar wat bij Fellini een moment van extase is, is in Alles is Familie het absolute dieptepunt van moeder de Roover. Zij voelt zich helemaal niet jong en elegant of wild en levenslustig maar oud, uitgeblust en verdrietig. En wat krijgt de kijker mee van dit tragische moment?
Niets meer dan een schampschot. Daar waar het water op Martine neer had moeten kletteren, haar jurk aan haar lijf had moeten gaan plakken en haar kapsel had moeten verfomfaaien in dat kille Hollandse tochtgat, wordt het shot voor het goed en breed begonnen is al afgekapt. Wat een gemiste kans.

Aan het Amsterdamse water lag het niet. De waterpartij in de fontein leek de TV dokter voor de gelegenheid behoorlijk gepimpt zodat het krachtig de hoogte in spoot. Blijft de vraag: wie is verantwoordelijk voor deze gemiste kans en draak van foute timing? Liet het script van Kim te wensen over? Nam de regisseur een knaller van een foute beslissing? Zat de editor te slapen? Of heeft Martine Bijl een anti-longontstekingsclausule in haar contract zitten?

zondag 23 juni 2013

I'm back...! Return of the TV dokter

De EntXP Emmy. Mooi en glanzend.
Daar leek de TV dokter toch echt even van de aarbodem verdwenen. Zo erg is het niet, want de financiële crisis moet wel flink erger worden voor zij zich aanmeldt voor 'Mars One' of andere (al dan niet extraterrestriale) gekheid. Feit is wel dat de TV dokter druk aan het solliciteren is geweest. Zij is tenslotte ook maar een mens en er moet brood op de plank. Volgens de laatste berichten is er hoop aan de horizon en dus heeft zij zowaar ook weer tijd om te schrijven en het daarvoor benodigde bronmateriaal te bekijken.

Daarbij, welke week is een beter moment voor haar pseudo comeback dan de week waarin alle Entertainment Experience deelnemers op de foto mochten met de verdiend gewonnen Emmy Award? De TV dokter laat zichzelf graag in de waan dat zij toch op z'n minst een kleine bijdrage aan het cross-mediale succes van dit project heeft weten te leveren (een jaar gratis kabel/internet van Ziggo zou een aardig bedankje zijn, maar helaas, het bleef afgelopen donderdag bij gratis drank en bitterballen en ook dat was vriendelijk).

Aanschouw het elektron.


Tijdens het borrelen rees de vraag waar de naam Emmy eigenlijk vandaan kwam. Anders dan bij de Academy Award, beter bekend als de Oscar, is hier geen vernoeming naar een vage oom of tante in het spel*. Nee, 'Emmy' is een verbastering van 'Immy', op zijn beurt weer verwijzend naar een vroeg 'image orthicon camera' (Stephan Brenninkmeijer kan ons vast wel even uitleggen wat dat precies is - de TV dokter heeft genoeg gegoogeld voor vandaag). Inderdaad een vrij technische origine dus, die naam.

Maar kijk eens goed naar de award zelf. Ook die is namelijk een prachtig samensmeltsel van Kunst en Wetenschap: de gevleugelde muze (arts) houdt een atoom vast (science). En daarbij draait het vooral om het elektron dat u daar in een baan rond de (niet zichtbare) kern ziet cirkelen.
Een elektron?
Jazeker, want een orthicon tube is als u het de TV dokter vraagt in goed Nederlandse niets anders dan een elektronenbuis. En die werkt louter en alleen bij gratie van bewegende elektronen die, zoals u ongetwijfeld weet, van de negatief geladen kathode naar de positief geladen anode bewegen.

Zie daar de symboliek van de Emmy.

Mocht u zich nu ook afvragen waar de belangrijkste musical prijzen (de Tony Awards) hun naam vandaan hebben en waarom de Razzies als enige niet naar een roepnaam vernoemd zijn, lees dan elders verder. Uiterst boeiende materie.

* De TV dokter wist niet beter dan dat de Oscar genoemd was naar iemands oom vanwege de treffende gelijkenis (arme oom), maar kennelijk is ook die oorsprong onderwerp van debat, getuige Wikipedia. Is dan niets meer zeker in deze wereld?